Την 1η Σεπτεμβρίου τίθενται σε ισχύ οι αντιρρυπαντικές ρυθμίσεις ευρώ 6, που θα σημάνει μεγάλες αλλαγές στον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας. Αυτός ο κανονισμός, όπως και οι πέντε προηγούμενοι, ρυθμίζει τα όρια των επιβλαβών αερίων που μπορούν να εκπέμψουν τα οχήματα εσωτερικής καύσης που διατίθενται στο εμπόριο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι κανονισμοί του ευρώ προβλέπουν τις εκπομπές του οξείδια του αζώτου (NOX), υδρογονάνθρακες (H.C.), μονοξείδια του άνθρακα (CO) και σωματίδια (PM) και ισχύουν για επιβατικά αυτοκίνητα των κατηγοριών M1, M2 και ελαφρά επαγγελματικά οχήματα N1 και N2. Με την ψήφιση των κανονισμών προστέθηκαν περισσότερες παράμετροι στους περιορισμούς και έγινε διαφοροποίηση μεταξύ βενζινοκινητήρων και πετρελαιοκινητήρων.
Όπως είναι προφανές, ο κανονισμός του Euro 6 θα είναι το πιο αυστηρό και το πιο περίπλοκο να ξεπεραστεί από τους κατασκευαστές. Οι πιο επηρεασμένοι θα είναι οι κινητήρες ντίζελ, οι οποίοι θα πρέπει να εφαρμόζουν περισσότερα συστήματα αντιρρύπανσης για να συμμορφωθούν με τους κανονισμούς που απαιτούν πολύ χαμηλή ποσότητα οξειδίων του αζώτου. Αυτό θα επηρεάσει το κόστος αγοράς και συντήρησης των αυτοκινήτων που είναι εξοπλισμένα με αυτά τα μηχανικά.
Ευρώ 6 εφαρμόζεται σε δύο φάσεις. Το πρώτο αφορά τη διαδικασία έγκρισης. Από την 1η Σεπτεμβρίου 2014, τα νέα οχήματα που δεν πληρούν τις απαιτήσεις ενδέχεται να μην είναι αναγνωρισμένα. Η δεύτερη φάση αφορά την πώληση και ταξινόμηση οχημάτων, με τη χορήγηση ενός επιπλέον έτους περιθωρίου έως την 1η Σεπτεμβρίου 2015.
Πιο συγκεκριμένα, οι πετρελαιοκινητήρες θα έχουν την υποχρέωση να μειώσουν τις εκπομπές οξειδίων του αζώτου σε λιγότερο από 80 mg/km, όταν ο κανονισμός Euro 5 ορίζει το όριο στα 180 mg/km, που αντιπροσωπεύει μείωση μεγαλύτερη από 50%. Οι συνδυασμένες εκπομπές υδρογονανθράκων και οξειδίων του αζώτου θα πρέπει να μειωθούν στα 170 mg/km, σε σύγκριση με τα 230 mg/km των κανονισμών που εξακολουθούν να ισχύουν.
Ο νέος κανονισμός Euro 6 θα αναγκάσει τους κατασκευαστές να υποβάλουν αίτηση σε κινητήρες ντίζελ, φίλτρα σωματιδίων, ψυγμένα EGR με μεγαλύτερη ανακυκλοφορία και υψηλότερες πιέσεις στην αντλία καυσίμου και στο turbo. Τα βενζινοκίνητα οχήματα, από την άλλη πλευρά, πρέπει να ενσωματώνουν εκτροπείς αέρα στο κάτω μέρος του αμαξώματος και ελεγχόμενες αντλίες νερού και λαδιού για να ελέγχουν τη δύναμη που ασκεί ο κινητήρας σε αυτά (περισσότερη δύναμη, περισσότερη κατανάλωση). Γενικής εφαρμογής θα είναι τα ελαστικά χαμηλής αντίστασης κύλισης, η ένδειξη πίεσης ελαστικών και το Stop & Start.
Οι κατασκευαστές πρέπει να εξασφαλίσουν διάρκεια αυτών των αντιρρυπαντικών συστημάτων τουλάχιστον 160.000 χιλιομέτρων. Επιπλέον, τα συστήματα πρέπει να ελέγχονται κάθε 100.000 χιλιόμετρα ή πέντε χρόνια.
Η κύρια λύση περνά από το AdBlue
Μία από τις λύσεις που χρησιμοποιούνται περισσότερο από τους κατασκευαστές για τη μείωση των οξειδίων του αζώτου και τη συμμόρφωση με τους κανονισμούς είναι η εφαρμογή συστημάτων έγχυσης AdBlue (ουρία) στα καυσαέρια. Πριν τεθούν σε ισχύ οι κανονισμοί, ορισμένοι κατασκευαστές όπως η Audi (Clean Diesel) ή το PSA (Blue HDi) τους πρόσφεραν ήδη. Στην περίπτωση του Audi, στον κινητήρα 3.0 TDI, το επιπλέον κόστος είναι περίπου 1.500 ευρώ σε σύγκριση με έναν πανομοιότυπο κινητήρα Euro 5.
Η ένεση AdBlue το επιτυγχάνει μέρος των εκπομπών NOX μετατρέπονται σε υδρατμούς και άζωτο, ένα αδρανές αέριο. Το AdBlue αποθηκεύεται σε πρόσθετες δεξαμενές που πρέπει να γεμίσουν στο επίσημο σέρβις όταν το υποδεικνύει το βιβλίο συντήρησης ή όταν το απαιτεί το όχημα. Προφανώς, συνεπάγεται υψηλότερο κόστος συντήρησης.
Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για καθαρότερο αέρα που επηρεάζει την υγεία μας, αν και θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να εξαφανιστούν από την κυκλοφορία τα παλαιότερα και πιο ρυπογόνα αυτοκίνητα.
Λαιμοί πλήρωσης Diesel και AdBlue σε ένα Audi A7
https://www.youtube.com/watch?v=tNphkOMAtcs