Ονόματα που σημάδεψαν την αυτοκινητοβιομηχανία

εκεί πολλά πολύ σημαντικά ονόματα στην αυτοκινητοβιομηχανία, πολλοί μηχανικοί και επιχειρηματίες που έφεραν επανάσταση στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας. Κάποια από αυτά έχουν περάσει απαρατήρητα, είναι ανώνυμα, άλλα όμως έχουν γίνει θρύλοι της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Θα τους αφιερώσουμε αυτό το άρθρο στο οποίο θα δούμε μερικούς από τους άντρες που σημάδεψε περισσότερο τον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας. Θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτούς;

Αντρέ Σιτροέν

André Citroën Γεννήθηκε στην πόλη του Παρισιού στις 5 Φεβρουαρίου 1878. Ήταν γιος του Lévie Citroën, Εβραίο αδαμαντοβόλο από την Ολλανδία που μετανάστευσε στο Παρίσι το 1873, και της Masza Amelia Kleinman, Πολωνοεβραίας με καταγωγή από τη Βαρσοβία. Μετά την άφιξή του στο Παρίσι, ο Lévie Citroen αποφάσισε να αλλάξει τον τρόπο γραφής του επωνύμου του και το άλλαξε σε Citroën, προσθέτοντας ένα umlaut.

Ένα τραγικό γεγονός συνέβη στις 14 Σεπτεμβρίου 1884, όταν ο Αντρέ ήταν μόλις πέντε ετών: ο πατέρας του αυτοκτόνησε. Αντιμέτωπη με αυτή την κατάσταση, η μητέρα της της ζήτησε να αναλάβει την επιχείρηση διαμαντιών και εκλεκτών μαργαριταριών που ανήκε στον σύζυγό της. Σε ηλικία δέκα ετών, ο Αντρέ ανακάλυψε το πρωτοποριακό και οραματικό έργο του Ιουλίου Βερν, μια επιρροή που θα σημάδεψε τη ζωή του για πάντα. ο Η κατασκευή του εμβληματικού Πύργου του Άιφελ για την Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι το 1889 πυροδότησε το ενδιαφέρον του να γίνει μηχανικός και βιομήχανος, και τον ώθησε να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις της αυτοκινητοβιομηχανίας του XNUMXού αιώνα.

Όταν ήταν είκοσι δύο ετών, το έτος 1900, αποφοίτησε από την περίφημη l'École Polytechnique, την κορυφαία σχολή μηχανικών στη Γαλλία. Η πρώτη του δουλειά ήταν σε μια εταιρεία τροχών που ανήκε σε οικογενειακούς φίλους, όπου βρήκε έμπνευση σε ένα σύστημα ταχυτήτων που αργότερα θα χρησιμοποιούσε ως βάση για τα λογότυπα του αυτοκινήτου του: το περίφημο διπλό βέλος ή chevron. Έτσι χρησιμοποίησε αυτό το σύμβολο και ίδρυσε τη γνωστή μάρκα Citroen.

Επιπλέον, ο André ήταν πρωτοπόρος σε ορισμένα θέματα στην αυτοκινητοβιομηχανία, όχι μόνο ίδρυσε μια μάρκα, ήταν επίσης πρωτοπόρος στη χρήση των μεθόδων αλυσιδωτή εργασία στην Ευρώπη, επινόησε το ηλεκτρική ανάφλεξη για αυτοκίνητα και επίσης το κίνηση στους μπροστινούς τροχούς.

Gottlieb Daimler

Γκότλιμπ Βίλχελμ Ντάιμλερ, ήταν ηγετική φυσιογνωμία μεταξύ φημισμένων μηχανικών, κατασκευαστών και βιομηχάνων στη Γερμανία. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους στην αυτοκινητοβιομηχανία για αρκετούς λόγους που θα δούμε στη συνέχεια. Γεννήθηκε το έτος 1834 στο Schorndorf, μια πόλη που βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα ανατολικά της Στουτγάρδης. Γονείς του ήταν ο Johannes Däumler, ο οποίος ήταν αρτοποιός, και η σύζυγός του Frederika. Παντρεύτηκε την Emma Kurtz το 1867 και απέκτησε πέντε παιδιά.

Η Daimler σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή της Στουτγάρδης. Αφού ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του, στράφηκε αρχικά στην κατασκευή όπλων, αλλά αργότερα στράφηκε στη μηχανολογία. Σπούδασε σε χώρες όπως η Γαλλία, το Βέλγιο και η Αγγλία. Με την επιστροφή του στη Γερμανία απέκτησε εμπειρία σε διάφορες εταιρείες σχετικές με τη μηχανολογία, ώσπου το 1872 διορίστηκε τεχνικός διευθυντής της εταιρείας με πρόεδρο τον Nikolaus Otto, ο εφευρέτης του τετράχρονος βενζινοκινητήρας.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην εταιρεία, ο Daimler συνειδητοποίησε τις δυνατότητες εφαρμογής του κινητήρα που κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο του Deutz στην πρόωση οχημάτων. Ωστόσο, μη έχοντας την απαραίτητη υποστήριξη για να πραγματοποιήσει τις ιδέες του, ο Daimler αποφάσισε να εγκαταλείψει την εταιρεία και να δημιουργήσει το δικό του εργαστήριο. Το 1882, έφυγε από την εταιρεία του Όθωνα και ίδρυσε μαζί με τον Wilhelm Maybach τη δική του βιομηχανία αφιερωμένη στην κατασκευή κινητήρων εσωτερικής καύσης. Τρία χρόνια αργότερα, κατοχύρωσαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας έναν από τους πρώτους κινητήρες ικανούς να οδηγούν οχήματα σε σημαντικές ταχύτητες και ανέπτυξαν το πρώτο καρμπυρατέρ που επέτρεπε τη χρήση βενζίνης ως καυσίμου.

Αυτός ο νέος κινητήρας εγκαταστάθηκε σε ένα ποδήλατο, καθιστώντας το α η πρώτη μοτοσυκλέτα στην ιστορία. Συνεχίζοντας τα μηχανικά του πειράματα, αμέσως μετά κατασκεύασε ένα τετράτροχο αυτοκίνητο με τιμόνι, κίνηση με ιμάντα και κιβώτιο ταχυτήτων τεσσάρων ταχυτήτων. Αυτό το όχημα έφτασε σε ταχύτητα δεκαοκτώ χιλιομέτρων την ώρα και, για να το εμπορευματοποιήσει, η Daimler ίδρυσε το δικό της εργοστάσιο. Και έτσι θα γεννιόταν η πρώτη Mercedes, μαζί με τον Karl Benz, ιδρύοντας τη μάρκα Mercedes-Benz.

Η Daimler ήταν πρωτοπόρος στην ανάπτυξη του κινητήρα εσωτερικής καύσης, καθώς και η πρώτη που εγκατέστησε κινητήρα σε δίτροχο όχημα, Θεωρείται ο εφευρέτης του φορτηγούΚ.λπ.

Rudolf Diesel

Rudolf Christian Karl Diesel, γνωστός ως Rudolf Diesel, ήταν Γαλλο-Γερμανός μηχανικός αναγνωρισμένος ως ο εφευρέτης του κινητήρα ντίζελ και του καυσίμου που φέρει το όνομά του. Η εφεύρεση του ντίζελ έφερε επανάσταση στην ανάφλεξη του κινητήρα κάνοντας το να συμβεί εσωτερικά. Με τη συμπίεση του αέρα στον κύλινδρο, δημιουργήθηκε θέρμανση που επέτρεψε στο καύσιμο να αναφλεγεί αυτόματα όταν ερχόταν σε επαφή με τον αέρα. Αυτή η καινοτομία αντιπροσώπευε μια σημαντική αλλαγή στη χρήση των κινητήρων της εποχής και πρόσφερε μεγάλα πλεονεκτήματα για το μέλλον.

Πετρέλαιο γεννήθηκε στο Παρίσι το 1858, όντας το δεύτερο από τα τρία παιδιά των Elise Strobel και Theodor Diesel, Βαυαρών μεταναστών που είχαν εγκατασταθεί στην πόλη. Το 1870, λόγω της έκρηξης του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου, η οικογένεια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γαλλία και ο Ρούντολφ στάλθηκε στο Άουγκσμπουργκ. Στη συνέχεια, επέστρεψε στο Παρίσι ως εκπρόσωπος της εταιρείας ψυκτικών μηχανημάτων του μέντορά του.

Μεταξύ 1893 και 1897, Diesel εργάστηκε στα συνεργεία της εταιρείας MAN AG, που ανήκει στον γερμανικό επιχειρηματικό όμιλο Krupp. Εκεί θα δημιουργούσε τον πρώτο κινητήρα στον κόσμο ικανό να καίει φυτικό λάδι (συγκεκριμένα φοινικέλαιο, ή με φυστικέλαιο, και αργότερα προσαρμοσμένο σε πετρέλαιο πετρελαίου) υπό συνθήκες εργασίας. Αυτός ο κινητήρας παρουσιάστηκε στη διεθνή έκθεση του Παρισιού και αργότερα βαφτίστηκε με το επώνυμο του εφευρέτη του.

Για αρκετά χρόνια, ο Ντίζελ ήταν αντικείμενο επιθέσεων και κριτικής. Κατηγορήθηκε ότι δεν είχε εφεύρει πραγματικά έναν νέο κινητήρα και η εφεύρεση του κινητήρα ντίζελ απορρίφθηκε ως απάτη. Οι επικριτές υποστήριξαν ότι ο κινητήρας ντίζελ βασίστηκε σε ιδέες που αναπτύχθηκαν προηγουμένως από τον Herbert Akroyd Stuart.

Νικόλαος Αύγουστος Όττο

Νικόλαος Αύγουστος Όττο, γεννήθηκε στην Κολωνία (Γερμανία) στις 10 Ιουνίου 1832. Όπως ίσως γνωρίζετε, και όπως ανέφερα προηγουμένως, ήταν ένας διάσημος Γερμανός μηχανικός γνωστός παγκοσμίως για την εφεύρεσή του το 1876 του πρώτου τετράχρονου βενζινοκινητήρα με συμπιεσμένο φορτίο, που έθεσε τις βάσεις για όλες τις μεταγενέστερες μηχανές εσωτερικής καύσης.

Το 1864, μαζί με τον Eugen Langen, ίδρυσε το το πρώτο εργοστάσιο κινητήρων στον κόσμο, που ονομάζεται "NA Otto & Cie". Επιπλέον, ο γιος του, Gustav Otto, μαζί με τον Karl Rapp, θα συνίδρυσαν την BMW το 1917.

Ο Ότο ταξίδεψε στην Ιταλία, όπου άρχισε να ενδιαφέρεται για τις μηχανές αερίου του Βέλγου μηχανικού και εφευρέτη Ετιέν Λενουάρ. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε ένα στέρεο τεχνικό υπόβαθρο, ο Otto κατασκεύασε την πρώτη του μηχανή το 1867 και πραγματοποίησε εξαιρετικές μελέτες για τη μηχανή αερίου και το 1872 έκανε πράξη την κατασκευή της τετράχρονης μηχανής εσωτερικής καύσης, δημιουργώντας έτσι μια μηχανή στατικής ισχύος που την θα ήταν η βάση για την ανάπτυξη του κινητήρα Otto. Αυτός ο κινητήρας έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο ως πηγή ενέργειας για οχήματα, τρένα, πλοία και αεροπλάνα και έθεσε τα θεμέλια για την εφεύρεση του κινητήρα ντίζελ.

Ενημερωθείτε για την αγορά εκατομμύρια βενζινοκινητήρες με βάση την ιδέα σου...

Γιώργκετο Τζιαγκιάρο

Γιώργκετο ΤζιαγκιάροΟ , γεννημένος στις 7 Αυγούστου 1938 στο Garessio της Ιταλίας, είναι ένας διάσημος Ιταλός σχεδιαστής αυτοκινήτων, ο οποίος αναγνωρίζεται για το ταλέντο του στη δημιουργία οχημάτων που έχουν γίνει πολύ δημοφιλή και πωλούνται σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, ήταν αυτός που δημιούργησε το πρώτο όχημα πολλαπλών χρήσεων, το Lancia Megagamma. Για όλη την εκτεταμένη δουλειά του θα του απονεμηθεί ο Σχεδιαστής Αυτοκινήτων του Αιώνα το 1999.

Είναι μελέτες του diseño γνωστό ως Bertone, Ghia και Italdesign Giugiaro. Σε αυτά έχει δημιουργήσει αμέτρητα πολύ δημοφιλή μοντέλα που έχουν βγει από το σχεδιαστικό του τραπέζι, όπως:

• Alfa Romeo Giulia GT
• IVECO 491
• Alfa Romeo 156
• Lamborghini Marco Polo
• Lamborghini Cala
• Audi 50
• Audi 80
• Lancia Delta
• Λάνσια Πρίσμα
• Θέμα Lancia
• Lexus gs
• BMW M1
• Lotus Esprit Concept
• Μασέρατι Μπόρα
• Μασεράτι Γκίμπλι
• Maserati Quattroporte
• Bugatti Chiron
• D.M.C. DeLorean
• Renault 19
• Renault 21
• Saab 9000
• SEAT Ibiza III
• SEAT Μάλαγα
• SEAT Toledo II
• SEAT Ibiza III
• SEAT Toledo III
• SEAT Leon II
• SEAT Cordoba II
• Ssang Yong Korando
• Fiat 124
• Fiat Punto
• Fiat Panda
• Fiat Grande Punto
• Toyota volta
• Volkswagen Passat
• Volkswagen Golf
• Ford Mustang 2006
• πόνυ της Hyundai
• Hyundai Sonata
• isuzu piazza
• Και ένα πολύ μεγάλο κ.λπ.

Alfred Horner Munro

Η ιστορία του αυτόματου κιβωτίου ταχυτήτων λέει για τη χαμένη ευκαιρία για Alfred Horner Munro, Καναδός. Αρχικά αναπτύχθηκε το 1921, του χορηγήθηκε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το σχέδιό του το 1923 και έλαβε διπλώματα ευρεσιτεχνίας στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ το 1924 και το 1927, αντίστοιχα. Ο πρώιμος σχεδιασμός του Munro χρησιμοποιούσε πεπιεσμένο αέρα αντί για υδραυλικό υγρό, όπως χρησιμοποιείται στα σύγχρονα συστήματα. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να βρει εμπορική εφαρμογή για την εφεύρεσή του.

Το 1932, Βραζιλιάνοι μηχανικοί José Braz Araripe και Fernando Lely Lemos ανέπτυξε μια έκδοση με υδραυλικό υγρό. Πώλησαν το σχέδιό τους στη General Motors το 1940 και η οδήγηση άλλαξε για πάντα. Χάρη σε αυτή την τεχνολογία εμποδίζει τους οδηγούς να αλλάζουν ταχύτητα χειροκίνητα ενώ το όχημα βρίσκεται σε κίνηση. Εκτός από το πλεονέκτημα για τα άτομα με αναπηρία, διευκολύνει την οδήγηση με τα δύο χέρια πιο συχνά.

Enzo Ferrari

Enzo Ferrari γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1898 στη Μόντενα της Ιταλίας. Ήταν ένας διάσημος Ιταλός επιχειρηματίας και σχεδιαστής αυτοκινήτων, περισσότερο γνωστός ως ο ιδρυτής της εμβληματικής μάρκας σπορ αυτοκινήτων Ferrari. Ο Enzo Ferrari ξεκίνησε την καριέρα του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό ως οδηγός αγώνων τη δεκαετία του 1910, αγωνιζόμενος σε τοπικές και περιφερειακές διοργανώσεις. Ωστόσο, το πραγματικό του ταλέντο ήταν στη μηχανική και το σχεδιασμό αυτοκινήτων. Στη δεκαετία του 1920, εντάχθηκε στην ομάδα της Alfa Romeo ως οδηγός και αργότερα ανέλαβε διευθυντής της αγωνιστικής ομάδας της Alfa Romeo.

Το 1939 ίδρυσε τη δική του εταιρεία, τη Ferrari, με στόχο κατασκευή σπορ αυτοκινήτων υψηλής απόδοσης. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η παραγωγή σταμάτησε και η Ferrari επικεντρώθηκε στην ανοικοδόμηση του εργοστασίου της μετά τη σύγκρουση. Η εμμονή του με την ταχύτητα και τις επιδόσεις τον οδήγησε να σχεδιάσει και να παράγει κινητήρες υψηλών επιδόσεων που έγιναν τα χαρακτηριστικά των αυτοκινήτων Ferrari. Αυτοί οι κινητήρες κέρδισαν πολλούς αγώνες και έγιναν σύμβολο ισχύος και τεχνικής υπεροχής.

Επιπλέον, ο Enzo Ferrari ήταν πρωτοπόρος στην υιοθέτηση προηγμένων τεχνολογιών στην αυτοκινητοβιομηχανία, όπως η αεροδυναμική και η χρήση ελαφρών υλικών στην κατασκευή αυτοκινήτων. Ήταν επίσης υποστηρικτής της αγωνιστικής ομάδας της Ferrari και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και την επιτυχία της ομάδας της Ferrari Formula 1, η οποία έχει γίνει μια από τις πιο επιτυχημένες και διάσημες ομάδες στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

ευγένιος Χούντρι

Οι αυξανόμενες ανησυχίες για την οικολογία στις αρχές της δεκαετίας του 1970 οδήγησαν την Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος να εκπονήσει αυστηρότερους κανονισμούς για τις εκπομπές καυσαερίων το 1975. Η ιδέα του καταλυτικού μετατροπέα προήλθε από τον Γάλλο μηχανικό ευγένιος Χούντρι, ο οποίος ανησυχούσε για την αιθαλομίχλη και την ατμοσφαιρική ρύπανση στο Λος Άντζελες.

Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι, όσον αφορά το όφελος για την ανθρωπότητα, καταλυτικός μετατροπέας καυσαερίων Είναι η πιο σημαντική αυτοκινητική εφεύρεση που αναπτύχθηκε ποτέ. Μετατρέπει τις τοξίνες και άλλους ρύπους σε λιγότερο επικίνδυνες μορφές, βελτιώνοντας την ποιότητα του αέρα. Επιπλέον, χάρη στο σιγαστήρα που κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1962, κάνει τα οχήματα πιο αθόρυβα. Ωστόσο, πρέπει να ειπωθεί ότι η πρώτη συσκευή αυτού του τύπου δεν θα κατασκευαζόταν παρά το 1973.

JE Francis

Παρά το γεγονός ότι ήταν ελάχιστα γνωστός, ο Φράνσις θα επινόησε μια από τις εφευρέσεις που έχουν σώσει τις περισσότερες ζωές: τα φρένα αντιμπλοκαρίσματος, δηλαδή το ABS. Το σύστημα αυτό χρονολογείται από το 1908, όταν JE Francis ανέπτυξε το σύστημα για τα τρένα. Η ιδέα εισήχθη στην αεροδιαστημική βιομηχανία τη δεκαετία του 1950 πριν εξαπλωθεί στα αυτοκίνητα τη δεκαετία του 1970 και στις μοτοσυκλέτες τη δεκαετία του 1990.

Ωστόσο, το πρώτο πατενταρισμένο σύστημα αντιμπλοκαρίσματος πέδησης αναπτύχθηκε το 1928 από τον Γερμανός μηχανικός Karl Wessel, αλλά ένα λειτουργικό προϊόν δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Το 1971, η Chrysler παρουσίασε το "Four-Wheel Sure Brake", το πρώτο αντιολισθητικό σύστημα πέδησης που λειτουργεί με υπολογιστή που προσφέρεται σε αμερικανικό αυτοκίνητο. Ήταν στάνταρ εξοπλισμός του '71 Imperial.

Walter Linderer

μεταξύ των Αμερικανών Τζον Χέτρικ (γενικά αναγνωρισμένος ως ο εφευρέτης) και ο Γερμανός Walter Linderer Το 1951 αμφισβητούν μια από τις πατέντες που έχει σώσει επίσης πολλές ζωές σε περίπτωση ατυχήματος με ισχυρή πρόσκρουση, και αυτή είναι ο περίφημος αερόσακος. Τα συστήματά τους χρησιμοποιούσαν πεπιεσμένο αέρα που ενεργοποιούνταν με ελατήριο, επαφή με τον προφυλακτήρα ή χειροκίνητα από τον οδηγό.

Η τεχνολογία υιοθετήθηκε ευρέως τη δεκαετία του 1960, χάρη στο Ανάπτυξη αισθητήρα κραδασμών. Αρκετές αυτοκινητοβιομηχανίες τους συμπεριέλαβαν στα μοντέλα τους της δεκαετίας του 1970, αλλά οι αερόσακοι δεν έγιναν βασικός εξοπλισμός μέχρι τη δεκαετία του 1990.

Ωστόσο, δεν είναι μια εφεύρεση χωρίς μειονεκτήματα, το εκρηκτική δύναμη ενός αερόσακου όταν αναπτύσσεται μπορεί να προκαλέσει εκδορές και εγκαύματα από την ενέργεια που απελευθερώνεται, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, ασφυξία και ακόμη και θάνατο, ειδικά στα παιδιά. Παρόλα αυτά, αποτελεί βασικό στοιχείο ασφάλειας για τα σημερινά αυτοκίνητα.

Nils Bohlin

Μηχανικός της Volvo Nils Bohlin, οδήγησε τη ζώνη ασφαλείας σε ασφαλέστερο έδαφος αναπτύσσοντας τη ζώνη 3 σημείων, η οποία έχει σχεδιαστεί για να διαχέει την ενέργεια της επιβράδυνσης κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης στο στήθος, τη λεκάνη και τους ώμους του συνοδηγού. Η ζώνη Bohlin εισήχθη από τη Volvo το 1959 και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Volvo PV 544. Στη συνέχεια, η Volvo άνοιξε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας προς το συμφέρον της ασφάλειας του ευρύτερου κοινού. Η ζωή πολλών ανθρώπων του οφείλονται...

Ferdinand Porsche

Ferdinand Porsche ήταν Αυστρο-Γερμανός μηχανικός και σχεδιαστής αυτοκινήτων που γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1875 στο Maffersdorf της Αυστροουγγαρίας (τώρα Liberec, Τσεχία). Είναι ευρέως αναγνωρισμένος ως ο ιδρυτής της εταιρείας αυτοκινήτων Porsche και για το εξαιρετικό έργο του στον τομέα της μηχανικής αυτοκινήτων. Εκτός από την ίδρυση της Porsche AG, εργάστηκε επίσης στο σχεδιασμό αυτοκινήτων στη Mercedes, καθώς και στην ίδρυση της Auto Union, του προκατόχου της σημερινής Audi.

Από την άλλη του χρωστάει αναγνωρίσεις όπως ο κινητήρας πλήμνης τροχού, ο μεσαίος κινητήρας για αγωνιστικά αυτοκίνητα, το σύστημα αποτροπής ολίσθησης του κινητήριου τροχού, το σύστημα χρονισμού του κιβωτίου ταχυτήτων, η ράβδος στρέψης και άλλες πατέντες για ηλεκτρικούς κινητήρες και κινητήρες καύσης για διάφορα οχήματα.

Edgar A Walz Jr.

Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με το περιοδικό Popular Mechanics του Δεκεμβρίου 1985, η Protex Safety Signal Co. εισήγαγε τα φλας που αναβοσβήνουν το 1920. Το πρώτο σύγχρονο φλας δημιουργήθηκε από τον Edgar A. Walz Jr., ο οποίος το 1925 απέκτησε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα και προσπάθησε να το προωθήσει σε μεγάλους κατασκευαστές αυτοκινήτων. Ωστόσο, δεν έδειξαν ενδιαφέρον και η πατέντα έληξε 14 χρόνια αργότερα.

Ωστόσο, το πρώτο ηλεκτρικό φλας Το Flashing κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1938 και προσφέρθηκε στα αυτοκίνητα Buick. Άλλη μια εφεύρεση χωρίς την οποία θα ήταν πλέον αδιανόητο να κυκλοφορεί με ασφάλεια.

Άλφρεντ Μπούτσι

Άλφρεντ Μπούτσι Γεννημένος στις 11 Ιουλίου 1879 στο Winterthur της Ελβετίας και μεγάλωσε τόσο εκεί όσο και στο Ludwigshafen, ο Büchi ήταν γιος του Johann Büchi, ηγετικού στελέχους της ελβετικής εταιρείας βιομηχανικής μηχανικής Sulzer. Ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, ο Άλφρεντ ξεκίνησε μια παρόμοια καριέρα και έγινε φήμη για τις εφευρέσεις του. Το 1899, ξεκίνησε τις σπουδές του μηχανικού στην Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης (ETH) στη Ζυρίχη, αποφοιτώντας το 1903. Στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του μηχανικού στο Βέλγιο και την Αγγλία πριν επιστρέψει στην Ελβετία και συγκεκριμένα στο Wetzikon, το 1908.

Κατά τα πρώτα του χρόνια εκτός Ελβετίας, ο Büchi επικεντρώθηκε στη βελτίωση της απόδοσης του κινητήρα εσωτερικής καύσης και στην επίλυση του προβλήματος της απώλειας θερμότητας στο σύστημα εξάτμισης. Στις 16 Νοεμβρίου 1905, απέκτησε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας με αριθμό 204630 από το Γερμανικό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και Εμπορικών Σημάτων. Αυτό το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας περιέγραψε έναν «μεγάλο υπερσυμπιεστή» ως λύση για τη σύλληψη θερμότητας, χρησιμοποιώντας έναν «αξονικό συμπιεστή, κινητήρα ακτινικού εμβόλου και αξονική τουρμπίνα σε έναν κοινό άξονα». Αν και η ιδέα ήταν απλή, τα απαραίτητα υλικά και καύσιμα για τη σωστή λειτουργία του δεν ήταν ακόμη διαθέσιμα. Ωστόσο, η εφεύρεση του 1905 θεωρείται την αυγή της εποχής των στροβιλοσυμπιεστών, αν και το πιο αναγνωρισμένο ορόσημό του είναι ένα μεταγενέστερο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του 1925 που περιγράφει "λειτουργία παλμών για υπερφόρτιση χαμηλής πίεσης". Οι αρχές που θέσπισε ο Büchi το 1905 για τον υπερσυμπιεστή έχουν παραμείνει αμετάβλητες μέχρι σήμερα. Αυτή η συσκευή βελτιώνει την ισχύ και την απόδοση εισάγοντας πρόσθετο αέρα στους κυλίνδρους, χρησιμοποιώντας θερμότητα από το σύστημα εξάτμισης για την κίνηση του στροβίλου.

Henry Ford

Henry Ford (30 Ιουλίου 1863, Μίσιγκαν - ΗΠΑ) ήταν Αμερικανός επιχειρηματίας και οραματιστής, που αναγνωρίστηκε ως ο ιδρυτής της Ford Motor Company, καθώς και ως πρωτοπόρος και συνεισέφερε πολλές άλλες ιδέες στην αυτοκινητοβιομηχανία.

Του πιστώνεται η δημιουργία του Φορντισμού, ενός συστήματος που διαδόθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1970 και βασίστηκε στο κατασκευή αυτοκινήτων με χαμηλό κόστος μέσω της μαζικής παραγωγής. Αυτή η προσέγγιση περιλάμβανε τη χρήση εξειδικευμένων μηχανημάτων και μεγάλου αριθμού υψηλότερα αμειβόμενου προσωπικού.

Για να μάθετε περισσότερα για άλλους ισπανικούς θρύλους, μπορείτε διαβάστε αυτό το άλλο άρθρο...