Opgericht in 1972 onder de naam BMW Motorsport GmbH onder leiding van oud-coureur Jochen Neerpasch werd de sportiefste afdeling van BMW opgericht om het moederbedrijf in de ontwikkeling van krachtige motoren zowel voor zijn seriemodellen als voor wedstrijdvoertuigen, gezien het succes dat het Duitse merk de afgelopen tien jaar op beide fronten oogstte.
Echter, zoals met de andere twee grote Duitse autofabrikanten is gebeurd, hebben de "eisen" van de markt in de afgelopen jaren BMW ertoe gedwongen modellen te ontwikkelen die zijn ondertekend door M GmbH en gericht zijn op marktsegmenten die totaal tegengesteld zijn aan het idee. .
Het begin van BMW M
Zodra BMW MotorSport GmbH werd opgericht, begon het te werken aan de ontwikkeling van twee nieuwe producten, ingekaderd in wat de twee actielijnen van de BMW-sportafdeling zouden zijn: als zijn eigen ontwikkeling, de BMW E9 3.0CSL en als modificatie van een seriemodel de BMW E20 Turbo uit 2002.
BMW E9 3.0CSL
Beschouwd als de eerste eigen ontwikkeling, de BMW E9 3.0 CSL is een model afgeleid van BMW E9 3.0CS dat heeft een bizar verhaal dat een beetje op de touwen drukt om als een "eigen" model te worden beschouwd.
BMW's bedoeling was om een licht voertuig te creëren dat competitief op het circuit, maar dat tegelijkertijd een sportwagen was die op de weg kon worden gebruikt. Logischerwijs was de noodzakelijke investering voor de ontwikkeling van een high-end sportwagen buiten bereik van BMW vanwege het vernieuwingsproces van een groot deel van het assortiment.
- El BMW 02 het was uitgebracht in 1966 en een update werd voorbereid voor 1971.
- El BMW E12 was al in de laatste ontwikkelingsfase voor release in 1972.
- El BMW E3 het was uitgebracht in 1968 en een update werd voorbereid voor 1972.
Naast al deze renovatiewerkzaamheden had de fabrikant de BMW E9 2800CS, een coupé die in 1968 werd gelanceerd met een motor van 170 pk en een totale lengte van 4 meter, waarmee hij op commercieel niveau kwam als een high-end voertuig.
Om een nieuwe high-performance coupé te ontwikkelen, begon BMW een reeks gesprekken met de Italiaanse fabrikant Lamborghini maar ze bereikten geen enkele overeenkomst, dus begon BMW te praten met de Duitse fabrikant Alpina, die in 1965 met zijn commerciële activiteiten was begonnen.
Op dit punt moeten we in gedachten houden dat: Alpina is een fabrikant en geen bereider omdat hun voertuigen een eigen chassisnummer hebben.
U moet weten dat, in tegenstelling tot wat algemeen bekend is, het VIN van een auto is niet het voertuigidentificatienummer (VIN):
- Het voertuigidentificatienummer is een alfanumerieke combinatie van 17 tekens die in geen geval de letters I, Ñ, O of Q bevat.
- Het VIN is de laatste acht tekens van het voertuigidentificatienummer.
Dat gezegd hebbende, laat u weten dat het identificatienummer van een moderne BMW made in Germany begint met WB en dat van een Alpina met WP.
Zodra dit punt is opgehelderd, kan ik u vertellen dat de BMW E9 3.0 CSL, ontwikkeld door Alpina en geproduceerd door BMW, was een beetje in niemandsland, zeker als we bedenken dat het in 1971 werd gepresenteerd, een jaar voor de oprichting van BMW Motorsport GmbH.
La eerste serie van 169 eenheden Het had aluminium deuren en motorkap en achterruiten gemaakt van polymethylmethacrylaat (ook bekend als "Plexiglas"), naast andere aanpassingen om het totale gewicht van de set te verlichten. Waar geen variatie was, was in het technische gedeelte, waar het M30-blok van 2.986 kubieke centimeter en 132 kilowatt aan vermogen nog steeds werd gebruikt, wat de BMW E9 3.0CS, die in 1971 de BMW E9 2800 verving. Natuurlijk bereikte de BMW E9 3.0 CSL, ondanks dezelfde motor, in 100 seconden de 7 kilometer per uur dankzij de afslankkuur.
Eind 1971 nam dit blok zijn toevlucht tot eerste elektronische injectiesysteem vervaardigd door Bosch, de D-Jetronic. Met dit nieuwe aandrijfsysteem werden zowel het vermogen als het koppel verbeterd tot 200 pk en 272 Newtonmeter. Er is echter een merkwaardig detail met betrekking tot de capaciteit van het blok: terwijl de BMW E9 3.0CSi behield de 2.986 kubieke centimeter capaciteit, het lichte model BMW E9 3.0 CSL had 3.003 kubieke centimeter, wat geen invloed had op het vermogen of koppel, maar diende om de onlangs opgerichte BMW Motorsport GmbH-divisie te promoten.
Deze tweede serie bleef van kracht van augustus 1972 tot juli 1973 en werd geproduceerd 939 units, waarvan 500 met het stuur rechts.
Er was een derde fase van de BMW E9 3.0 CSL die de Bijnaam Batmobiel door de overvloed aan aerodynamische accessoires en de onopvallende decoratie. Hij werd geproduceerd tussen juli 1973 en november 1975 en had een motor van 3.153 kubieke centimeter die 205 pk en een maximumkoppel van 286 Nm kon leveren. Ja inderdaad, handhaafde de handelsnaam "3.0".
De productie van dit voertuig stopte met de lancering in januari 1976 van de nieuwe BMW E24 6 Er was echter geen "lichte" versie die in serie werd geproduceerd en pas in 1983, met de lancering van de M635i CSi-versie, had hij een sportieve versie in het assortiment.
Het is interessant om de BMW E24 6 te koppelen aan zijn voorganger, de BMW E9, in de zin dat er ook enkele anekdotes over de ontwikkeling en fabricage ervan.
- Aanvankelijk zou de BMW E24 6 worden vervaardigd op het frame van de BMW E9, hoewel het uiteindelijk werd ontwikkeld op het frame van de Bmw E12 5.
- Exclusief voor Noord-Amerika, Canada en Japan was er een BMW E24 M6 voorzien van het blok S38B35 met "slechts" 260 pk en voorzien van een katalysator.
- Hoewel het een ontwikkeling van BMW is, werd de productie in de beginjaren uitgevoerd door Karmann.
BMW E20 Turbo uit 2002
Ondanks de introductie in 1971 van het high-performance model BMW 02 2002 tii met 130 pk begon de nieuwe sportafdeling van het merk met de ontwikkeling van een efficiënter model dat oorspronkelijk was ontworpen voor wedstrijden... decoratie omdat de straatversies onder meer geen sponsorreclame droegen.
In de herfst van 1973 aan het grote publiek gepresenteerd, BMW E20 Turbo uit 2002 werd de eerste Duitse in massa geproduceerde auto met turbocompressor en trok de aandacht zowel voor zijn 170 maximum pk als voor zijn overdreven exterieurdecoratie, door sommigen beschreven als "oorlogsverf". Bovendien bleek dit voertuig onder alle omstandigheden overdreven vraatzuchtig te zijn, wat het nogal wat kritiek opleverde.
Een beetje geheugen doen, de commerciële distributie van deze auto viel samen met het uitbreken van de eerste oliecrisis begon toen de lidstaten van de Organisatie van Arabische Olie-exporterende Landen besloten geen olie te verkopen aan die landen die Israël hadden gesteund tijdens de Yom Kippur-oorlog, waaronder de Verenigde Staten en het grootste deel van West-Europa.
Vanwege dit en de hoge prijs van het voertuig, de BMW E20 2002 Turbo slechts 1672 eenheden werden vervaardigd tussen september 1973 en november 1974, alleen verkrijgbaar in wit of zilver.
De eerste BMW Motorsport: de BMW M1
Ter gelegenheid van de Olympische Spelen van München in 1972, BMW presenteerde het Turbo Concept-model. Dit concept, ontworpen door Paul Braq, was bedoeld om een openbare demonstratie te geven van de kracht van de Duitse auto-industrie na de moeilijkheden van de jaren 60. Het bevatte de BMW 02 2002 Turbo-motor met een boost van 200 pk en, als een noviteit, absoluut gepresenteerd a nabijheidsradarsysteem de bestuurder kon waarschuwen dat hij te dicht bij de voorligger kwam.
Dit project werd verlaten en een paar jaar later gered om op te komen tegen de suprematie die Porsche aan de dag legde in de competitie, wat leidde tot de presentatie in 1978 van de BMW M1, de de enige in serie geproduceerde BMW met de motor middenachter.
De carrosserie van de BMW M1, gemaakt van glasvezel, is ontworpen door Giorgetto Giugiaro en de motor ontwikkeld door BMW Motorsport GmbH en had bepaalde voordelen, zoals een met staal versterkt buizenchassis, onafhankelijke achterbrugvering op beide assen en vierwielige schijfremmen.
De BMW M1 gebruikte het S32B35-blok van 3.453 kubieke centimeter gesmeerd door een dry-sump die tot 277 pk kon leveren en die via een handgeschakelde vijfversnellingsbak op de achteras werd overgebracht. Om verrassingen te voorkomen, Het had een 40 procent zelfremmend achterdifferentieel.. Met al deze technologie bereikt de BMW M1 262 kilometer per uur en accelereert hij van nul naar honderd in 5 seconden.
Logischerwijs hebben alle auto's een negatieve kant en die van deze BMW M1 was zijn grote achilleshiel: zijn gedrag Het kwam niet eens in de buurt van dat van de Porsche, Ferrari of Maserati en de gespecialiseerde pers classificeerde het als een alternatief voor de meer burgerlijke Ferrari 308, Maserati Merak of zelfs de Lotus Esprit.
Hoewel het op papier misschien lijkt alsof de BMW M1 een succes was, heeft zijn geschiedenis, net als die van de BMW E9 3.0 CSL en die van de BMW E24 6, opnieuw een bizar tintje: opnieuw de hulp van Lamborghini gevraagd voor de fabricage , ontmoedigde de economische situatie van laatstgenoemde de Italiaanse productie van de BMW M1 volledig, dus besloot BMW om te creëren wat we vandaag kennen als een tijdelijke vakbond van bedrijven (UTE) en betrek alle leveranciers.
- De carrosserie werd vervaardigd door een glasvezelspecialist in Noord-Italië.
- Het interieur werden de eenvoudigste mechanische onderdelen vervaardigd door de Duitser Baur.
- De motor, ophanging en belangrijkste mechanische onderdelen werden vervaardigd door BMW via haar dochteronderneming BMW Motorsport GmbH.
- De montage werd uitgevoerd in de Italdesign Giugiaro-fabriek, ook in Italië.
Dankzij deze ingewikkelde industriële assemblage kwamen ze assembleren 400 eenheden van de BMW M1 voor commerciële distributie en nog eens 56 voor concurrentie.
Wat de concurrentie betreft, werden eenheden tot 950 pk en met aluminium en Kevlar-carrosserieën gemaakt, maar hun deelname bleek nogal discreet te zijn met slechts twee overwinningen in groep 5, Nürburgring en Salzburgring, in hun debuutjaar en geen in de 1978/ Gran Turismo-kampioenschap 1979, in groep 4.
Logischerwijs moest het merk de grote investering in de ontwikkeling van de BMW M1 tot op zekere hoogte terugverdienen, dus besloot het een ProCar-kampioenschap voor één auto te creëren met voertuigen waarvan de motoren "slechts" 470 pk leverden. Om wat meer publiciteit te geven werden bovendien piloten met een zekere reputatie ingezet, zoals Nelson Piquet, Elio de Angelis, Didier Pironi of Niki Lauda zelf, die Ferrari en de organisatie van het Gran Turismo-kampioenschap als zijn ongeluk in Nurburgring in 1976.
De eerste BMW Motorsport die niet meedeed: de E12 M535i
El Bmw E12 5 het kwam op de markt in 1972 als de eerste BMW 5-serie.Het was een luxe, comfortabele auto met een zeer hoge rijkwaliteit maar achter het stuur was nogal flauw vanwege het grote gewicht van de set en de bescheiden maximale vermogenscijfers, een detail dat het gemeen had met de Mercedes-Benz W123.
De krachtigere 530i-versies die in 1975 werden uitgebracht, waren gereserveerd voor de Noord-Amerikaanse markt en in 1976 werden de 530 en 530 MLE gelanceerd, alleen voor de Zuid-Afrikaanse markt. Deze laatste was uitgerust met een 200 pk sterke motor en was gedecoreerd in de kleuren van BMW Motorsport GmgH. Verder werd in 1979 de 530i vervangen door de 533i die ook niet in Europa op de markt kwam. De vraag naar stroom in Europa werd echter bevredigd met de lancering van de BMW E12 M535i voorzien van het M90-blok van 3.454 kubieke centimeter en 218 pk.
Dit nieuwe model had een sportieve esthetiek die helemaal niet opzichtig was en die geen greintje elegantie deed afbreuk aan de basislijnen van de BMW E12 5. Echter, na de lancering in de laatste jaren van het commerciële leven van dit model, productie stopte in 1981 toen de BMW E12 5 werd vervangen door de Bmw E28 5, die niet alleen een totaal nieuw model was, maar eerder een grondige update van de BMW E12 5, maar ook de M535i-versie.
De eerste BMW “M”: de E28 M5
In oktober 1984 werd de BMW E28 M5 als het eerste lid van een generatie modellen die, binnen BMW, de sportiefste van elke serie zou vertegenwoordigen, de BMW "M". Afgeleid van de BMW E28 M535i en met de motor van de BMW M1, werd de BMW E28 M5 de snelste sedan van het moment dankzij de 290 pk aangeboden door de Europese en Zuid-Afrikaanse versies.
De aanpassingen die nodig zijn om een E12 M535i te "transformeren" in een E12 M5 zijn met de hand gedaan in de fabriek van BMW Motorsport GmbH tot de zomer van 1986, toen de productie werd verplaatst naar de nabijgelegen stad Graching bei München, op 15 kilometer van de fabriek van BMW Motorsport GmbH.
Sindsdien hebben alle op de markt gebrachte BMW 5 generaties hun overeenkomstige M5-versie als standaard voor sportiviteit. Sterker nog, de huidige BMW F90 M5, afgeleid van de BMW G30 5, heeft maar liefst 600 pk en 750 Nm maximum koppel.
In 1986 verscheen hij op BMW E30 M3 met een motor van 2.302 kubieke centimeter en 195 pk was het merkwaardig dat zijn Getrag 265/5 Sport transmissie de eerste versnelling achteruit had, waar de bestuurder verwachtte de tweede te vinden. Nou, ondanks dat hij niet de eerste was en veel bescheidener prestaties had dan de BMW E28 M5, op marktniveau, BMW E30 M3 (en zijn opvolger de BMW E36 M3) zijn auto's die een waar cultobject zijn geworden.
Rond deze data kun je ook de commerciële lancering van BMW Motorsport-accessoires voor bijna alle reeksen van BMW. Hoewel het waar is dat er al jaren verschillende decoratieve elementen worden aangeboden, voornamelijk stuurwielen, banden en spoilers, kon het merk profiteren van de media-aantrekkingskracht van zijn sportafdeling om allerlei accessoires voor de auto en zelfs kleding en accessoires voor hun eigenaren of fans.
BMW M Performance voor de zuinigste
In 1993 werd de sportafdeling omgedoopt tot BMW M GmbH. zonder dat dit een verandering in zijn activiteit betekent, gericht op de productie van krachtige motoren voor bijna alle BMW-reeksen, op de marketing van accessoires met sportieve ondertoon en het organiseren van verschillende sportevenementen om op een bepaalde manier de lage deelname van BMW in grote kampioenschappen. Dit betekende echter niet dat het merk niet indirect concurreerde: de McLaren F1 uitgerust met een door BMW ontwikkelde motor.
Ondanks de duidelijke verschillen tussen de verschillende BMW-modellen, hadden die ondertekend door BMW M GmbH een gemeenschappelijk kenmerk: hun motoren waren altijd benzine.
In 2012 werd het BMW M Performance-gamma gepresenteerd, beschikbaar voor modellen BMW F10 5, BMW F11 5, BMW E70 X5 y BMW E71 X6. Deze vier modellen zijn uitgerust met de M57S zescilinder dieselblok met 2.993 kubieke centimeter aangejaagd door drie turbo's en in staat om 380 pk te leveren bij 4.000 omwentelingen per minuut en 740 Nm tussen 2.000 en 3.000 omwentelingen per minuut.
De commerciële benaming van deze voertuigen was M550d voor de F10 en F11 en M50d voor de E70 en E71. nieuwsgierig, dit blok werd ook gebruikt in de BMW F01 7 en BMW F02 7 zonder de letter "M" in de commerciële naam, wat meer dan één twijfel doet rijzen of de activiteit van BMW M Performance technisch is of eerder gerelateerd aan marketing.
Logisch BMW M Performance richtte zich niet op dieselmotorenoy ook in 2012 de BMW F20 M135i y F21 M135i met een motor van 235 kilowatt in een manoeuvre waardoor velen hoopten een vermeende BMW F21 M1 te zien, iets dat BMW snel ontkende, en benadrukte ook dat het die naam nooit zou gebruiken om een nieuw product niet te verwarren met de BMW M1 uit 1978.
Dit betekent niet dat het merk de high-performance versies in het lagere segment van zijn assortiment heeft verwaarloosd, dus voor degenen die denken dat de 320 pk van het B58B30-blok "een kleinigheid" lijkt voor het compacte segment, sinds oktober 2015 wordt de BMW F87 M2 op de markt gebracht met maar liefst 370 pk en alleen leverbaar met achterwielaandrijving.
Nieuwe M Sport-bekleding
Soms moeten fabrikanten zich houden aan het grillige script dat wordt opgelegd door de trends van a markt die steeds veeleisender wordt met het product, maar ook meer onbewust van de geest die elke fabrikant op zijn producten wil drukken.
De door BMW M GmbH ondertekende voertuigen werden altijd gekenmerkt door een hoog vermogensniveau en een sportievere presentatie dan de rest van de modellen waarvan ze waren afgeleid. Echter, jaren geleden begon hij bieden de BMW E87 1 en BMW E81 1 een sportpakket als een speciale serie die hun imago dichter bij dat van BMW M GmbH-producten brengt. In de loop van de tijd werd deze optie aangeboden in het hele assortiment modellen aangedreven door verbrandingsmotoren, zelfs in die series die al de Sport-afwerking in hun catalogus hebben.
Op technisch niveau bieden de M Sport-versies alleen een ophanging met een stevigere afstelling dan de rest van de afwerkingen, dus nogmaals, ik twijfel een beetje aan de noodzaak, buiten hun commerciële penetratie, van bepaalde combinaties.
Heb je een reden om a BMW F46 216d Gran Tourer met zeven zitplaatsen, 115 pk, M Sport afwerking en model 486 wielen met een diameter van 46 centimeter? Onthoud dat alle a BMW G11 730d met 265 pk en een leeggewicht van 1.830 kilogram 'conformeert' hij zich aan wielen van 43 centimeter.
BMW Individual: als alles klein is
Deze nieuw opgerichte nieuwe divisie van BMW M GmbH is verantwoordelijk voor het voldoen aan die klanten die de auto maximaal willen personaliseren vanuit twee actielijnen:
- Individual Collection: biedt een reeks carrosseriekleuren, bekleding, bekleding, stuurwiel of zelfs velgen die het basisaanbod van deze elementen aanvullen.
- Individual Manufaktur: biedt de mogelijkheid om alle aspecten van de uitrusting van de auto aan te passen, met als enige beperking dat de veiligheidsniveaus van BMW-voertuigen niet worden gewijzigd.
Zoals u kunt zien, wijzigt het BMW Individual-programma niet alleen geen mechanische aspecten van de auto, zoals het geval is met het M Sport-pakket, maar geeft het de auto ook geen sportievere toets, omdat het hem exclusiever maar altijd binnen de luxe. Dus waarom binnen BMW M GmbH? Ik weet het niet, maar ik vind het leuk.