Het meest verwachte deel van mijn week van coëxistentie met de Honda CR-ZGT, het moment van kijk hoe het gaat deze kleine coupé in de vele situaties waarin we ons dagelijks kunnen bevinden.
Zodra ik de sleutel in de cláusor steek, zie ik iets dat me niet bevalt, of dat lijkt me gek. We moeten de sleutel omdraaien om het contact aan te zetten, maar de motor start door op een startknop te drukken. Het is overbodig. Gelukkig komt de kleine 1.5 pk 121 motor snel tot leven en met een suggestief geluid is dit een zeer goede motor gesigneerd door Honda. Zoals ik gisteren al zei, wordt de benzinemotor geholpen door een elektrische 20 pk (137 pk gecombineerd). Het is een hybride, maar kan niet werken in puur elektrische modus.
Vier rijmodi
De Honda CR-Z heeft naast Sport+ vier rijmodi, ECON, Normal en Sport. Het is gemakkelijk te raden wat de verschillen zijn. Varieert vooral de gasrespons. Afhankelijk van de manier waarop we circuleren, zal de elektromotor met meer kracht duwen. Sport + modus wordt geactiveerd via een ronde knop op het stuur in de puurste Fast & Furious-stijl, en het werkt alleen als de batterijlading meer dan 50% bedraagt en wordt vermeld in het vak "Ready S+". Wanneer erop wordt gedrukt, gaat deze waarde knipperen en alleen al door iets meer gas te geven, zal de elektromotor uit alle macht duwen. Dit alles op papier, in de praktijk hetzelfde of zelfs beter.
zeker ECON-modus is behoorlijk duizelig. Het gaspedaal is erg ongevoelig en het is moeilijk om snelheid te krijgen. Voor de stad met ontspannen rijden is het perfect, ja, maar op de weg is het een echte zondagsrijder en eindigen we allemaal in Normaal of Sport. Samen met de schakelindicator (op en neer) en de snelheidsmeter die van kleur verandert afhankelijk van het type rijden, kunnen we een goed verbruik bereiken, zoals we later zullen zien.
Normale modus is precies dat, normaal. De gasrespons is duidelijk hoger dan in eco-modus en de elektromotor is meestal meer aanwezig bij acceleratieprocessen. Het is de meest geschikte manier Om onder normale omstandigheden op de snelweg of op de weg te rijden, als we een betere respons willen, zullen we naar de Sport-modus moeten gaan.
In Sport licht de doos rood op en krijgen we een bad boy-glimlach op ons gezicht. De elektromotor duwt sterk en de auto beweegt met groot gemak, bijna verrassend. De modellen voorafgaand aan de recente restyling werden bekritiseerd vanwege een gebrek aan vermogen. Vanuit mijn oogpunt heeft de auto nu, met een lading in de batterijen (we zullen dit onderwerp uitgebreid behandelen), voldoende vermogen om plezier te hebben. Het is waar dat het meer zou kunnen hebben en een leuker speeltje zou zijn, maar het zou ook wat van zijn groene charme verliezen. Trouwens, je moet horen hoe het klinkt in de buurt van de cut op 7.500 ronden, glorie.
De laatste stand van deze Honda CR-Z, de Sport+, is een soort van overboost of KERS, waardoor de elektromotor hard moet werken om met gemak snelheid te maken. Het is wat ik het leukst vond. Het is verrassend om met zo'n 50-60 km/u in de vierde versnelling in de stad rond te rijden en op de knop te drukken. De auto herstelt veel beter dan elke turbodiesel of benzine met vergelijkbare eigenschappen. Het is een schot in de roos wat deze modus biedt en wat het rijden versnelt, waardoor je efficiënt kunt rijden, maar altijd met een reserve aan vermogen. In de Sport-modus is deze knop zinloos, omdat we met het gaspedaal dezelfde commando's kunnen geven.
Al in welke modus dan ook, als we lage bochten nemen en gas geven de elektromotor zorgt ervoor dat we snelheid winnen, terwijl we in andere conventionele auto's alleen in staat zouden zijn om het verbruik, de mechanische inspanningen en snelheid te verhogen alsof we een slak waren.
De stop-start (niet-loskoppelbaar) werkt in beide modi en is tot op heden de beste die ik ooit heb geproefd, zelfs die van PSA overtreffen (niet zo andere Honda's zoals de Civic 1.6 diesel). Het stoppen en starten is praktisch onmerkbaar en de motor komt pas tot leven als we de snelheid blokkeren, dat wil zeggen dat bestuurders die gewend zijn de koppeling in te drukken bij verkeerslichten, de automatische stop- en startfunctie niet zouden annuleren. Hij wacht tot het laatste moment, maar hij is in ieder geval sneller dan wij en we zullen er altijd zonder problemen uit kunnen komen. Het enige nadeel is dat als de auto afslaat, hij niet vanzelf start.
Authentiek sportwagengevoel
Duidelijk de Honda CR-Z heeft een sportieve uitstraling waardoor de hele wereld op zijn pad draait. Mensen stellen zich voor dat hij een zeer krachtige benzinemotor heeft en dat het een topsportwagen is. In het eerste hebben ze ongelijk, maar in het tweede zijn ze niet misleid. De aanraking van de Honda CR-Z verrast.
Zodra we rijden zien we dat de rijpositie is zeer sportief (kort en uitgerekt), hoewel de stoel, met goede zijdelingse grip, niet te veel aanpassingen toestaat. We zijn verre van een korte versnellingspook met een verfijnde touch, met korte en precieze routes en een boekvergrendeling. Het stuur is klein en voelt prettig aan en het beste van alles is dat het is aangesloten op een zeer directe besturing (2,5 slagen tussen de sloten) waarmee bochten rijden heerlijk is, omdat het ook enigszins communicatief is. Het gevoel van de pedalen is ook erg comfortabel, en vooral de rem is heel natuurlijk (iets dat niet bij alle hybrides met regeneratief remmen gebeurt).
Op het terrein
Als we aan een sportwagen denken, denken we altijd dat het ongemakkelijk zal zijn. Niets is verder van de realiteit. Het is waar dat het voor snelwegritten niet hetzelfde is als veel auto's in comfort, maar kilometers zijn niet zwaar en de auto reageert goed, totdat we de accu droog lieten staan (je ziet dat het een terugkerend thema is).
In de stad is het hetzelfde waar de CR-Z het slechtst tot zijn recht komt. Op grondniveau gaan maakt ons zicht verliezen tussen het verkeer en bij invoegingen. De schorsingen zijn niet overdreven hard, hoewel de achterkant is een beetje droog in wat hobbels. Als het op parkeren aankomt, is alles vanaf de B-stijl zichtbaar, want esthetiek en aerodynamica hebben meer gezegevierd. Toch is alles eenvoudiger, door ons te helpen met de spiegels en parkeersensoren van deze GT-afwerking. Deze handicap wordt gecompenseerd door de blikken van voorbijgangers en medeverkeerslichten, het is leuk, maar het is nog meer het geval op bochtige wegen.
Met de Honda CR-Z GT heb ik de kans gekregen om van Vitoria naar mijn stad te komen op een manier die ik me nooit had kunnen voorstellen. Stabiliteit is echt goed, en hoewel er een paar schommelingen zijn, breekt de lijn niet af. Het is een echte bullebak, die ons alleen een vreemde maakt als we te ver gaan, en dat is waar de stabiliteitscontrole zal verschijnen. Je gaat graag snel, omdat het vertrouwen geeft en je veel plezier kunt hebben, want er zijn auto's die sneller gaan, maar niet alles is snelheid. Deze Honda CR-Z bereikt het maximum dat hij aangeeft, en overtreft het.
Aangepast verbruik
De Honda CRZ heeft mij verrast door zijn aangepast verbruik. Op de snelweg en nationaal bleef het verbruik van de marker tegen wettelijke tarieven op 5.8 liter (begunstigd door het laatste stuk van de nationale), wat bij het vullen van de tank op 6 echte liters. Zes liter is wat de boordcomputer na 1.200 kilometer testen aangaf.
Bij gemengd stads-snelweggebruik en tegen hogere tarieven bleef het verbruik 6.7 liter, terwijl opgemerkt moet worden dat in 125 kilometer, van Boceguillas naar Madrid op de A1, de markering op 4.6 liter, efficiënt rijden oefenen tijdens het rijden met de maximale wettelijke snelheid, zelfs Somosierra op. Een aansteker met Honda-betrouwbaarheid.
Het nadeel: een batterij met een lage capaciteit
Het enige dynamische nadeel van de Honda CR-Z zijn een paar batterijen met een lage capaciteit. Op lange snelweghellingen of havens waar we ze nodig hebben, zal de auto hen helpen, ze uitputtend. Op die momenten dat we alleen de 1.5 liter motor hebben, merken we een gebrek aan vermogen dat stelt ons een beetje teleur, hoewel we kunnen verifiëren dat de levering van koppel erg lineair is. Als we op de weg rijden, gebruikmakend van remmen, retenties, ups en downs, zal het in een hoog tempo moeilijker zijn om ze uit te geven.
Met dit alles denk ik dat het duidelijk is dat ik de Honda CR-Z erg leuk vond. Het is niet goedkoop voor wat het is (of duur, let wel), noch zo praktisch als bijna de rest van de auto's ter wereld, maar het is schattig, leuk en verslavend. Morgen zal de dag zijn dat we het assortiment bekijken, inclusief prijzen, en enkele conclusies trekken, rekening houdend met het geheel, buiten de dynamiek, waar het een auto is met een uitstekend cijfer.
De meeste foto's die dit artikel illustreren zijn genomen in de Minano Technologiepark (Álava), die we bedanken voor hun medewerking. Het model op de foto's is: monnik conceptie, die ook bedankt moet worden voor zijn aanleg.
Meer in ActualidadMotor: Test Honda CR-Z IMA GT, exterieur- en interieurdesign
