La Indycar is een zeer Amerikaanse competitie, maar het heeft grenzen overschreden en vele motorliefhebbers van over de hele wereld volgen. In Spanje kreeg het speciale aandacht toen Fernando Alonso meedeed, en nu ook met de deelname van Alex Palou en zijn magnifieke updates. Ook de meest mythische race is de Indy 500, de Indianapolis 500 mijl.
In dit artikel laten we je er een paar zien interessante weetjes als u de Indycar regelmatig begint te zien en dat wist u misschien niet. Dus je kunt stoppen met zo groen te zijn en een aantal zeer interessante details leren...
Damon Hill en de drievoudige kroon
Fernando Alonso probeerde de langverwachte Triple Crown te bemachtigen door deel te nemen aan de Indycar, aan de race in Indianapolis. En het is sindsdien een zeer sappige prestatie Het is slechts door een enkele piloot in de hele wereld bereikt: Graham Hill. Om deze Triple Crown te krijgen, heb je nodig:
- Win een GP van Monaco of een Formule 1-kampioenschap
- Win de 24 Uur van Le Mans
- Win de Indianapolis 500
Hill won de GP van Monaco vijf keer, in 1963, 1964, 1965, 1968 en 1969. Het Formule 1-kampioenschap van 1962 en 1968, de Indianapolis 500 in 1966 en de 24 uur van Le Mans in 1972. Fernando Alonso is een van degenen die het best gepositioneerd zijn om dit te bereiken, maar we weten niet of hij het opnieuw zal proberen in Indy... voorlopig heeft hij al het andere, hij moet gewoon de Amerikaanse concurrentie overwinnen, wat hij op het punt stond te doen bij zijn eerste poging als de motor had ' t heeft hem in de steek gelaten.
De 4 onmogelijke overwinningen in de Indy 500
Door de geschiedenis heen is de Indianapolis 500 door veel verschillende coureurs gewonnen. Is een ras veel gecompliceerder dan velen denken, en slechts een paar rijders hebben de eer gehad om meerdere keren naar de top van het podium te mogen klimmen.
In feite zijn er alleen 3 coureurs die 4 overwinningen hebben behaald, en dat zijn AJ Foyt, Al Unser Sr en Rick Mears. De rest van de honderden piloten die het hebben geprobeerd en ooit hebben gewonnen, zitten onder deze grens van 4 overwinningen, een selecte club waar velen naar streven...
Overwinning wordt gevierd met melk
De traditie bij de Indianapolis 500 is vier de overwinning in Victory Lane met een fles melk. Een traditie die in 1936 werd opgericht door Louis Meyer, die het deed als gebaar voor de aanbevelingen van zijn moeder om melk te drinken. Tot 1956 zou dit ritueel echter niet meer worden gebruikt. Het doel was om de consumptie van melk in de Verenigde Staten te bevorderen, gepromoot door de Milk Foundation.
Sindsdien wordt het echter altijd zo gevierd de piloot kan het soort melk kiezen waarmee je de overwinning wilt vieren (heel, half of mager).
Fittipaldi, de enige die de traditie van de Indy 500 weigerde
Ondanks de traditie van het vieren met melk in de Indycar op dit circuit, de Braziliaanse F1-coureur Emerson Fittipaldi deed ook mee aan de Indy 500, maar weigerde feest te vieren met de melkfles toen hij zijn tweede overwinning in deze wedstrijd behaalde.
Dit was binnen 1993, toen hij zou besluiten een glas sinaasappelsap te drinken. Het doel was om deze citrus te promoten, aangezien hij een sinaasappelplantage in Brazilië bezat en dacht dat het een impact zou hebben op fans, maar de waarheid is dat ze het niet lekker vonden en er veel kritiek op kwam.
Borg-Warner-trofee
In 1936 ontstond ook een andere traditie, die van maak een miniatuur van het gezicht van de winnaar in de trofee in elke editie. Op deze manier worden alle winnaars bij de basis geregistreerd. Iets wat in 2004 geen ruimte liet om meer op te nemen, toen werd besloten de basis uit te breiden om de gezichten van de winnaars te kunnen blijven opnemen.
Met de nieuwe uitbreiding is het vermogen gegarandeerd verbrand het gezicht tot 2033.
Nummer 13 en groene kleur
Er zijn veel bijgelovige coureurs in de competitie. En dit wordt genoteerd met het getal 13, dat door sommigen als een ongeluk wordt beschouwd. Om die reden is het van 1926 tot en met 2002 uit de aantallen geregistreerde deelnemers geschrapt. Ook als een piloot zich wilde inschrijven werd hij geweigerd, het was verboden. In 2003 zou het veranderen wanneer piloot Greg Ray nam het nummer # 13.
Aan de andere kant is een ander bijgeloof de kleur groen. In de Indycar, vooral de Indianapolis 500, groene auto's waren niet gewend om te racen. Men geloofde dat het pech was, iets dat in de loop der jaren is veranderd. Het team van Ed Carpenter werd zelfs gesponsord door GoDaddy, die de auto groen verfde en de coureur, Danica Patrick, zou ook het nummer # 13 dragen.
Van twee personen tot de achteruitkijkspiegel
Tijdens de eerste edities van de Indy 500 waren de auto's geen eenzitters, maar hadden ze dubbele zitting. Een voor de piloot en een voor de monteur.. Het doel van de monteur was om de piloot te informeren over wat er om hem heen gebeurde.
Echter, in 1911, Ray Harroun, gebruikte een nieuwe uitvinding voor zijn Marmon Wasp, en het was de achteruitkijkspiegel. Zo was het mogelijk om voor één persoon een auto te maken met een smaller ontwerp. Iets waar de rivalen niet van hielden, die bitter klaagden over het voordeel dat het vertegenwoordigde. Maar het meest verrassende was dat de spiegel pas in 1921 gepatenteerd zou worden door Elmer Berger, tien jaar later.
De eerste vrouw die meedeed
In de Indycar, en vooral in de Indianapolis 500, hebben in de loop van de geschiedenis niet veel vrouwen deelgenomen. Momenteel zijn er een dozijn die in deze auto's zijn gestapt. Er was echter een eerste keer, zoals in alles. En de pionier was de Amerikaanse Janet Guthrie.
Ze was een lucht- en ruimtevaartingenieur die op 30-jarige leeftijd besloot om professionele coureur te worden, nam in 1936 deel aan 33 NASCAR-races en een jaar later, en 1977, bij Indy toen chauffeur AJ Foyt haar vertrouwde en haar zijn auto leende om te testen, ondanks kritiek. Hij wist zich te kwalificeren en startte op de 26e plaats en eindigde op de 29e plaats. Zijn beste klassement zou echter dat van 1978 zijn, toen hij als 9e eindigde. Hierna zou geen enkele andere vrouw dit cijfer verbeteren tot 2006, met een 8e voor Danica Patrick en een 3e voor dezelfde coureur in 2009.
De Spanjaard met de meeste deelnames aan de Indy 500
De Spanjaarden Oriol Servá is de Spanjaard die de meeste keren aan deze wedstrijd heeft deelgenomen van de Indy 500. Na het winnen van de Indy Light in 1999, een categorie lager dan de Indycar, probeerde hij nog een stap naar de hogere categorie te zetten. Hij probeerde LO in 2002, zonder kans op kwalificatie.
Sinds 2008 is hij een vaste coureur van de Indy 500 geworden, met meer dan een dozijn deelnames. Zijn beste positie was een 4e, en in 2018 was hij dicht bij de overwinning, maar met nog een paar ronden te gaan moest hij stoppen om bij te tanken en verdween de mogelijkheid.
Waarom zijn er geen Indy 500-races in de regen?
Vanwege de hoge snelheden en de nabijheid van de muren op deze ovalen, Als het regent, wordt de race voor de veiligheid direct stopgezet. Daarom heb je geen Indy 500-races in de regen gezien, noch heb je regenbanden gezien in deze competitie.
Een curiositeit is dat In 1986 moest de Indy 500 een week worden uitgesteld. Want de regen hield maar niet op. Het ging van 25 mei van dit jaar naar 31 mei. En in 1976, van de 500 geplande, werden slechts 255 mijl betwist omdat het begon te regenen en het werd geannuleerd. In deze gevallen, als de annulering plaatsvindt na meer dan 100 ronden, wordt het resultaat als geldig beschouwd.
Indy 500 en leeftijdsstatistieken
Net als in andere categorieën houdt de Indy 500 ook statistieken bij over de leeftijden van de coureurs die deze race hebben gewonnen. En dat moet gezegd worden de jongste die dit tot nu toe heeft gedaan, is Troy Ruttman, die het bereikte op de leeftijd van 22 jaar en 80 dagen in 1952.
Aan de andere kant zijn er ook senioren die het hebben bereikt, zoals Unser Sr., die ik eerder heb genoemd als een van de weinigen die 4 overwinningen behaalde. Unser zou erin slagen om te winnen met 47 jaar en 360 dagen. Een echte veteraan...