Na het uiterlijk van de Honda CR-V 2013 te hebben bekeken, is het tijd om onszelf aan het stuur te zetten om te zien hoe dit beweegt 2.2 i-DTEC 150 pk in combinatie met intelligente, elektronisch geregelde vierwielaandrijving.
De CR-V heeft een vrij slanke reeks motoren, bestaande uit: slechts 3 opties. In benzine vinden we alleen de 2.0 i-VTEC 155 pk en in diesel hebben we twee opties, degene die we hebben geprobeerd en de nieuwkomer 1.6 i-DTEC 120 pk, zonder twijfel de meest verwachte optie.
2.2 i-DTEC 150 pk
We drukken op de startknop op onze CR-V en de motor komt tot leven. Het is een zeer verfijnde motor, nauwelijks geluid komt de cabine binnen en trillingen zijn bijna onmerkbaar. We begonnen te fotograferen en wat het meest opvalt is de manier van bewegen, die erg lijkt op die van een benzinemotor. We zullen geen schop of bruuskheid opmerken, het is enorm lineair.
De optimale werkzone bevindt zich op: halve snelheid. Onder 1.500 omwentelingen zullen we geen gebruik maken van dit drijfgas en het zal zijn vanaf 2.000 wanneer het volledig bruikbaar is. Het zal ook niet nodig zijn om het te veel uit te rekken, het is niet de moeite waard om verder te gaan dan 4.000 ronden.
De verandering lijkt goed gespreid, maar ik ben niet zo overtuigd door de aanraking ervan. De hendel werkt een beetje ruw, maar het is helemaal niet oncomfortabel, vooral niet als het heel dichtbij is. Een ander ding dat mijn aandacht trok is: hoe weinig behoudt deze motor, iets wat het verbruik enorm ten goede komt, maar dat is niet zo overtuigend als we de remmen niet kunnen misbruiken.
En over verbruik gesproken, we kregen een wereldwijd gemiddelde van 6,3 l/100 km, voor 650 km reizen. Op de snelweg lag het cijfer tussen de 5,5 en 6,5 l/100 km terwijl ik in de stad in sommige gevallen een gemiddelde van 7,3 haalde. Het is duidelijk dat alles is bereikt door het nabootsen van typisch rijgedrag, het uitvoeren van een Efficiënt rijden maar altijd profiteren van de mogelijkheden van de auto. Het Start/Stop-systeem, soepel en effectief, helpt ook. Gebruikelijk, een heel goed figuur, en dat ik op allerlei ondergronden mocht rijden en bergpassen moest oversteken.
Dynamiek: weg of veld?
Als je een SUV probeert, krijg je altijd het gevoel dat hij bij het ontwerp meer naar het ene dan naar het andere neigt. De Honda CR-V kan beter overweg met asfalt, Ik twijfel niet. In feite is het gevoel als we eenmaal binnen zitten dat van een sedan rijden. Ja, we zitten in een hogere positie, maar we zullen ook niet de koningen van de weg zijn.
Als het gaat om het nemen van bochten, verrast het opnieuw, zwaai is minimaal. We keren terug naar het gevoel in een sedan voor vrij stevige ophangingen, niet oncomfortabel. Het nadeel is dat we zullen de onregelmatigheden in grotere mate opmerken van de weg, meer als we op sporen rijden. Over het algemeen is het een zeer rijklare auto. comfortabel en wendbaar genoeg, maar we mogen een hoog zwaartepunt niet vergeten.
Velen zullen me bekritiseren, maar als er iets is waar ik me aan moet houden, dan is het met de richting. Aan de goede aanraking van het stuur moeten we een . toevoegen variabele elektrische besturing. In de stad is het heel zacht en soepel, enorm comfortabel voor gebruik in de stadterwijl de aanraking op de weg directer en harder is, dynamischer. Is het waar dat niet bijzonder informatief voor de bestuurder, maar de bedoeling van de CR-V is ook niet om naar een podium of circuit te gaan. Ik hou ook van de remmen, capabel maar verrassend doseerbaar.
Hoe zit het dan in het veld?
Wanneer we de zwarte verlaten en een eenvoudige onverharde weg ingaan, blaast de CR-V zijn borst uit en we zullen er geen probleem mee hebben om ermee om te gaan, afgezien van de stevige instelling van de ophanging. Als het echter ingewikkeld wordt, is het beter om om te draaien. De CR-V past op dezelfde banden die we kunnen vinden in een Porsche Cayenne (Michelin Latitude Sport), met meer sportieve vaardigheden dan jassen, en ze zullen ons niet de nodige grip kunnen bieden op glad terrein, zelfs niet met vierwielaandrijving.
Tijdens de test viel er een onverwachte sneeuwval op me in het midden van een bergpas, en het verlies van grip was opmerkelijk, iets dat het zou zijn opgelost met M+S banden. Natuurlijk gaat een deel van de toch al goede dynamiek van de CR-V verloren. Een ander nadeel is de bodemvrijheid, 165 mm. Het is genoeg, zonder meer. En pas op, als we hurken zien we dat de CR-V een buik heeft, dus op oneffen terrein kun je beter oppassen.
Uiteindelijk de Honda CR-V is een multifunctionele auto, vertrouwd, route, comfortabel. Het leent zich voor alles, maar als we het asfalt verlaten komen de beperkingen aan het licht. Zoals in praktisch alle SUV's. Vierwielaandrijving is meer een passief beveiligingselement Om in onverwachte situaties sporadisch mee te tellen dan een pure en eenvoudige trekhulp op moeilijk terrein, moet dit duidelijk zijn. Immers, in normale situaties de CR-V rijdt als een voorwielaandrijving.
Het is tijd om uit de auto te stappen en al deze sensaties te bestellen, die we morgen zullen vastleggen in een eindbeoordeling naast het beoordelen van het assortiment, de uitrusting en de prijzen van de Honda CR-V uit 2013.
Meer informatie - Test Honda CR-V 2.2 i- DTEC 150 CV Luxe, exterieur- en interieurdesign
