Experimentele prototypes zijn altijd nieuwsgierige objecten geweest die de interesse van autoliefhebbers hebben gewekt, vaak zonder dat er veel informatie beschikbaar was. Het geheim van de merken over hun projecten is zo groot dat ze pas met het verstrijken van de decennia de records, de nieuwigheden of de "dwaasheden" overstijgen die ze begonnen te plegen om hun eigen doelen te overtreffen. Dat was het geval met de C 111-modellen van Mercedes Benz, over wiens verhaal we in een ander hoofdstuk zouden kunnen praten, maar vandaag zullen we ons concentreren op het model C 111-IV - een auto met dieselmechanica die een snelheidsrecord behaalde.
De weinig bekende Wankel-mechanica was ook het onderwerp van studie en ontwikkeling door het Duitse bedrijf, dat in de jaren zestig prototypen ontwikkelde die werden aangedreven door rotatiemotoren, ook profiteren van het testen van de nieuwe ophangingscomponenten aangepast aan bredere banden van de concurrentie, en de aandrijving van de plastic materialen voor het lichaam. Dit alles om de aerodynamische efficiëntie maximaal te optimaliseren om die van zijn productievoertuigen te verbeteren, zodat de C 111 echte rollende laboratoria waren.
na het zien van elkaar gedwongen om de evolutie van wankelmotoren te verlaten Gezien de nieuwe regelgeving tegen vervuiling en de oliecrisis, zou het C 111-platform nog steeds dienen om aan te tonen dat, als het gaat om efficiëntie en een laag verbruik, diesel motoren, gebrandmerkt als traag en lui, kan die prestatie nog steeds aantonen ze hadden potentieel. Dus na de C 111-I was de volgende uitdaging het breken van absolute records om de voordelen van diesel te promoten, en de ingenieurs, ondersteund door de raad van bestuur, hadden groen licht om het project vooruit te helpen.
Een dieselmotor en sport
Als het vandaag de dag nog steeds vreemd is om deze concepten samen te horen: diesel en sportiviteit; maar we accepteren ze vanwege hun prestatieniveau, het is mogelijk om te denken hoe het idee eruit zou zien in het midden van de jaren zeventig, waar benzinemechanica de enige relevantie was in de wereld van snelheid. Dus Mercedes profiteerde van zijn robuuste mechanische vijfcilinder dieselmotor met drie liter cilinderinhoud en 80 pk werkzaam op hun 240D en 300D, installeerde een Garrett turbocompressor en intercooler en leidde tot 190 CV het drijfgas dat in de Mercedes C111-II zou worden gemonteerd.
Op het circuit van Nardo begon op 12 juni 1976 de prestatie die zou leiden tot het verkrijgen van, uit de hand van vier piloten die om de twee en een half uur om de beurt, in totaal 16 records met een gemiddelde snelheid van 252 km/u, waarmee de manoeuvre van de C 111-II van 0 naar 100 km/u in 6,8 seconden wordt voltooid. Dit record was slechts het startpunt. De ingenieurs wisten dat door de aerodynamica te verbeteren het mogelijk was om de 300 km/u te overschrijden, en na opnieuw de haalbaarheid ervan te hebben afgewogen, werd de derde evolutie van de C 111 gelanceerd, met een tot nu toe ongekende luchtweerstandscoëfficiënt Cx van slechts 0,183.
Langere wielbasis, smallere rupsen, gestroomlijnde wielen, een lagere voorkant met verzonken koplampen en een smallere carrosserie aan de achterkant, met een vleugel die de stabiliteit van de auto tegen zijwind verbeterde. Een enkele stoel voor de piloot, met een smaller compartiment door de verplaatsing van het ventilatiekanaal van de intercooler, telemetrie en radioapparatuur voor communicatie voltooide de verbeteringen om de nieuwe lijst met records te achtervolgen.
Op weg naar het record in Nardo
Om middernacht op 30 april 1978, de 230 pk van de C 111-III stuwden de Mercedes tot 325 km/u om nieuwe mijlpalen te markeren. De lange overbrengingsverhouding zorgde ervoor dat het even duurde om te accelereren. Door een ongeluk midden in de nacht moest de vervangende auto worden ingezet, nadat de carrosserie van de eerste Mercedes was beschadigd bij een klapband die geen grote gevolgen had voor de bestuurder.
De reservewagen was nog iets sneller door de tankintervallen te verlengen van 62 naar 67 ronden. Een ander ongeluk met een egel die de voorvleugel beschadigde, weerhield het team er niet van om op te rukken, en na 12 uur rijden zonder verdere ongelukken, met pitstops van tussen de 15 en 20 seconden, won Mercedes Benz een nieuw absoluut wereldrecord, ongeacht de motor, maar nog verdienstelijker omdat het een turbodieselmonteur is die dicht bij de mechanica van serieproductie staat.
Een gemiddeld verbruik van 16 liter per 100 kilometer, En een gemiddelde snelheid boven 300 km/u, dit zijn de wereldrecords van de dieselmotor van de C 111-III:
100 kilometer: 316,484 km/u
100 mijl: 319,835 km/u
500 kilometer: 321,860 km/u
500 mijl: 320,788 km/u
1.000 kilometer: 318,308 km/u
1.000 mijl: 319,091 km/u
1 uur: 321,843 km/u
6 uur: 317,976 km/u
12 uur: 314,463 km/u
Na deze prestatie zou Mercedes nog een weg te gaan hebben om het absolute snelheidsrecord van het Nardo-circuit te behalen, in een nieuwe evolutie die zou worden genoemd C 111-IV, hoewel gedwongen om een monteur van 8 cilinders in V van benzine met relatief lage productiekosten, dubbele turbocompressor en drieschijfskoppeling, waarmee het wereldrecord voor het circuit zou worden behaald: 403,978 km/u.
