watermotor

De autosector was een revolutie voor de mensheid. Niet alleen vanwege de mogelijkheid om sneller te gaan, maar ook omdat het belangrijke technologische vooruitgang met zich mee zou brengen. Er ontstonden industrieën omheen die tot dan toe niet bestonden, evenals een reeks van uitvindingen die hun bestaan ​​in twijfel trokken zoals het bekend was Een van hen was de watermotor, zowel technisch complex als sociaal controversieel.

Zijn verhaal wordt geplaagd door fouten, verwarring en clair-obscur. Als gevolg van al deze zaken hebben we het punt bereikt waar we nu zijn: het is een vergeten technische vooruitgang waar maar weinigen het aan durven te pakken. Hoe dan ook, deze uitvinding bezette jarenlang de nieuwspagina's van de kranten van de wereld. Natuurlijk was het niet altijd vanwege het baanbrekende concept, maar eerder vanwege de problemen die de uitvinders hadden.

Uitvinder van de watermotor

De ontwikkeling van de watermotor is moeilijk toe te schrijven aan één uitvinder. Door de geschiedenis heen zijn er verschillende figuren geweest die voor hem hebben gekozen, hoewel twee er in het bijzonder uit sprongen. Aan de ene kant is er de Amerikaanse maker Stanley Allen Meyer die meewerkte aan de ontwikkeling van de waterbrandstofcel. Zijn werk bereikte zijn hoogtepunt tussen 1985 en 1995 en nam af in 1998 toen hij onverwachts stierf.

Aan de andere kant mogen we een van zijn grote voorlopers en maximale verdedigers in Spanje niet vergeten. Wij praten over ingeniero, geboren te Valle de la Serena (Badajoz, Extremadura), Arturo Estevez Varela. Terwijl hij zijn project beschreef, bedacht hij een water aangedreven motor hoewel het echt een door borium aangedreven waterstofgenerator was. Met dit mengsel wekte hij waterstof op als energie om het voertuig te verplaatsen dat hij in zijn tests gebruikte.

Spaanse water aangedreven auto

Arturo Estévez Varela creëerde in 1977 een voertuig aangedreven door zijn watermotor. Het was niet per se een auto, aangezien de tijd waarin het werd ontwikkeld hem verhinderde er een te transformeren. In plaats daarvan, en voor een notaris, presenteerde op de Plaza de España in Sevilla een motorfiets. Deze werd aangepast om te bewegen met zijn aangepaste motor. Dit duurde enkele jaren, omdat de autoriteiten van het land de oprichting ervan niet vertrouwden.

Japanse wateraangedreven auto

Na het falen van Varela het idee van de watermotor lag jarenlang in een la. Pas medio 2008 zou een Japans bedrijf het afstoffen en een nieuw prototype presenteren. Wij praten over Genepax en zijn voertuig met een twijfelachtig ontwerp en kleinere afmetingen. Zoals ze aan de pers uitlegden, bewoog het met water en lucht, hoewel ze er aanvankelijk niet meer details over gaven.

Later werd ontdekt dat dit voertuig gebruikte een interne stroomgenerator. Het bestond uit een set van membraan elektroden waterstof uit water te halen. Het is een chemisch proces dat vergelijkbaar is met het proces dat wordt gebruikt om waterstof te produceren uit een reactie van metaalhydride en water. Dus, waterstof gemengd met zuurstof uit de lucht het genereren van zuurstofwaterstof (HHO), dat het element zou zijn dat de auto zou bewegen.

Rekening houdend met de hierboven beschreven operatie, Genepax zou geen auto op water hebben gemaakt. In het bijzonder zouden we bij het consumeren van metaalhydride gemengd met water geconfronteerd worden met een hydride-voertuig, in tegenstelling tot wat het bedrijf beweerde. Hoe het ook zij, dit idee is, net als alle voorgaande, sindsdien in de vergetelheid geraakt wetenschappers over de hele wereld bestempelden het als een fraude.

zout water motor

De zoutwatermotor is een variant van degene die is ontwikkeld door Estevez en Allen. De basiswerking is identiek, behalve de samenstelling van de vloeistof die het voedt. In dit geval, het zoutgehalte van het water verhoogt het geleidend vermogen, waardoor het elektrolyseproces wordt versneld. In tegenstelling tot zoet water, voegt de scheiding van componenten er nog een toe, zout, wat de opwekking van elektriciteit en de daaropvolgende opslag ten goede komt.

automotor draait op water

Op dit moment er is een prototype dat beweert met zout water te werken. Het heet Quantino 48Volt maar in werkelijkheid werkt het niet met dit element, maar via een elektrolytische oplossing die is ontwikkeld door het bedrijf nanoFlowcell en die wordt opgeslagen in de bi-ION batterijen. Dit wordt opgeslagen in twee tanks van 350 liter en circuleert door membranen die het omzetten in elektrische energie om het voertuig te verplaatsen.

Volgens de makers de vermogensdichtheid van de elektrolyt is vergelijkbaar met die van moderne batterijen van lithiumionen, maar de energiedichtheid is vijf keer hoger. De officiële presentatie van dit model vond een paar jaar geleden plaats en sindsdien is er niets meer van vernomen. Ze maakten alleen wat gegevens bekend, zoals dat hij meer dan 350 duizend testkilometers had afgelegd en dat het verbruik erg laag was.

Zijn watermotoren fraude?

La historia de Arturo Estevez Varela y Stanley Allen-Meyer ze hebben veel overeenkomsten. Beiden besteedden een groot deel van hun leven en geld aan het ontwikkelen van de watermotor en beide eindigden op dezelfde manier: in volledige vergetelheid. De Spanjaard deed het betrokken bij rechtszaken en samenzweringsverhalen met in de hoofdrol Franco en de oliemaatschappijen. Maar het is dat zijn motor een oplichter was, omdat het niet werkte zoals hij uitlegde.

Volgens latere studies, de hoeveelheden water en boor die Estévez aankondigde waren onwerkelijk. Blijkbaar was er voor de productie van 5 kilo waterstof 45 liter water en 19 kilo borium nodig. Met deze hoeveelheid is de autonomie van het voertuig vergelijkbaar met die van een benzine- of dieseltank van ongeveer 40 liter. De kosten zijn echter zeer hoog, borium zou ongeveer 60 duizend euro zijn, een cijfer dat veel hoger ligt dan dat van conventionele brandstof.

Van zijn kant, de water brandstofcel gemaakt door Stanley Allen Meyer zou in dezelfde termen worden gecatalogiseerd. Volgens deze scheidde de motor de componenten van water in waterstof en zuurstof door middel van elektrolyse. De wetenschappelijke gemeenschap begreep echter dat: de eerste en tweede wet van de thermodynamica overtreden. Daarom hebben verschillende investeerders hem in 1996 aangeklaagd wegens fraude en werd hij op grond van deze aanklacht veroordeeld tot teruggave van het geld.

elektrolyse watermotor

Hoewel ze het niet zo begrepen, elektrolyse watermotor het is het resultaat, met enige variatie, van de onderzoeken die zijn uitgevoerd door Estévez en Allen. Elektrolyse is een proces dat de elementen van een verbinding scheidt door middel van elektriciteit. Dus Met behulp van elektriciteit zou de watermotor de zuurstof en waterstof scheiden, maar hiervoor kan deze verbinding niet worden gedestilleerd of honderd procent zuiver zijn.

Als dit het geval zou zijn, zou het geen geleidbaarheid hebben en daarom zouden de componenten waaruit het bestaat niet afzonderlijk worden verkregen. Vanaf daar er ontstaat een mengsel van waterstof en zuurstof, oxyhydrogen (HHO) genoemd. In een tweede fase zou dit onderdeel verbranden, waardoor het voertuig voldoende energie krijgt om meer water te elektrolyseren en dus te bewegen.

Omdat het echter systemen zijn waarin de gecreëerde energie gelijk is aan de energie die wordt verbruikt in de elektrolysefase, beginnen en eindigen ze in dezelfde thermodynamische toestand. Dus, Het zijn perpetuum mobile-machines., die de eerste wet van de thermodynamica schenden. Dit kan worden begrepen door zijn chemische vergelijkingen, aangezien de verbrandingsfase het tegenovergestelde is van de elektrolysefase, die gelijk is aan beide grootheden.