Contactpersoon: Opel Astra OPC

Wat een verlangen had ik bij de presentatie van de Opel 2013-reeks om het hoofdgerecht van de dag te bereiken, enOpel Astra OPC. Onder de motorkap van deze Astra, die een gedifferentieerde en agressieve esthetiek heeft, bevindt zich een 2.0 turbobenzineblok dat niet minder dan 280CV aan de voorwielen levert via een handgeschakelde zesversnellingsbak. Bijna net als de Opel Mokka en Astra Sedan dat ik minuten eerder reed.

Het contact was heel erg kort, maar voldoende om te verifiëren dat de Opel Astra OPC in staat is om plezier te bieden. Het geteste exemplaar was uitgerust met winterbanden en verschijnt om deze reden niet op de foto's met de karakteristieke Astra OPC-velgen, verliest veel op het gebied van agressiviteit en komt dichter bij de 2.0 CDTI BiTurbo in de afbeelding.

De route voor de Opel Astra OPC omvatte een klein stedelijk gedeelte en bochtige wegen in goede staat. Het was me in ieder geval heel duidelijk dat de stad is niet de natuurlijke habitat van de OPC, voornamelijk vanwege de hardheid van de suspensies. Ondanks dat het adaptieve FlexRide-chassis is uitgerust en drie modi heeft, is het sportieve karakter duidelijk en zijn oneffenheden en oneffenheden in het asfalt altijd droog. Om nog maar te zwijgen van het feit dat als de bovengenoemde verkeersdrempels groot zijn, de 280CV ons niets zal opleveren, omdat we heel langzaam zullen moeten passeren om niet te wrijven. Op de weg is het al anders, je kunt in de auto knijpen en in je vlees en in de bewegingen van de bagage in de kofferbak voelen dat de auto krachtig accelereert. Vanaf ongeveer 1.800 ronden wordt hij echt wakker, in staat om de 7.000 te benaderen. In geen geval zullen we een overmaat aan vermogen in de vooras merken in de vorm van torque-steer. Spelen met de versnellingsbak is een genot, de routes zijn precies en de versnellingen passen heerlijk.

De Opel Astra OPC biedt drie rijmodi dankzij de Flexibele rit. Dit zijn Normaal, Sport en OPC. In elk van hen verandert de reactie op het gaspedaal, de hardheid van de ophanging en de richting. In OPC licht het vakje rood op. De OPC-modus is te sportief als we niet gaan rennen, want als we ons aansluiten bij de stoelen, die perfect grip hebben maar op de lange termijn niet de meest comfortabele zijn, kunnen we met de hardheid van de vering eindigen met ontwrichte botten.

Het is heel gemakkelijk om met de Opel Astra OPC te rijden in die zin dat het reageert op wat je ervan vraagt ​​door op rails te rijden zolang je niet in de buurt komt van de limieten van de auto. De richting is direct en de duizelingwekkende stabiliteit. Als we daar de mogelijkheden van de motor bij optellen, hebben we voor zo'n 32.000 euro een leuke auto om schoon te maken. Als je een show wilt geven, moet je aan andere auto's denken.