Τεχνολογία από τη Formula 1 σε αυτοκίνητα δρόμου

Υπάρχουν πολλές πτυχές των αυτοκινήτων δρόμου όπου τεχνολογικές εξελίξεις ή εξελίξεις στον τομέα της ασφάλειας ότι οι ομάδες αναπτύσσονται στη Formula 1 γίνονται αισθητές, δημιουργώντας μια επιρροή που για ορισμένες μάρκες είναι απαραίτητη όταν πρόκειται να δικαιολογήσουν την επένδυση στα αγωνιστικά τους τμήματα.

σασί από ανθρακονήματα

Έχει βρέξει πολύ από το πρώτο μοντέλο με σύνθετο πλαίσιο επηρεασμένος από Formula 1 - ο ελίτ λωτού από τον Colin Chapman το 1957- και για αυτό το λόγο μάρκες όπως η Ferrari συνεχίζουν να επενδύουν στην καινοτομία του σχεδιασμού και της δομής του πλαισίου των μοντέλων τους στο δρόμο, μοιράζοντας μεθόδους, υλικά, προσωπικό και όργανα με τη δική τους ομάδα. Για να γίνει αυτό, οι μάρκες δημιουργούν ομάδες εργασίας όπου οι επικεφαλής σχεδιαστές των ομάδων συμβάλλουν στην ανάπτυξη ελαφρύτερου, ισχυρότερου και ασφαλέστερου πλαισίου.

Επιπλέον, δεν μπορούμε να βρούμε αυτήν την τεχνολογία μόνο στα μεγάλα σπορ αυτοκίνητα της Ferrari, της McLaren ή της Mercedes ή σε μικρές σειρές κάμπριο, αλλά και σε οχήματα μεγάλης σειράς, όπου τα σύνθετα υλικά αφθονούν όλο και περισσότερο με θερμοπλαστικά σφραγιζόμενος ενισχυμένος ή ρητίνες χύτευση μεταφοράς.

καρμπονκεραμικά φρένα

Αυτά τα φρένα είναι ένα από τα στοιχεία που επηρεάστηκαν περισσότερο από την εξέλιξή τους σε κορυφαίους ανταγωνισμούς και ειδικά στη Formula 1. Ενώ ορισμένοι κατασκευαστές όπως π.χ. Ferrari τους προσφέρουν πρότυπο στα σπορ αυτοκίνητά τους (από το Enzo το 2002) άλλοι όπως η Mercedes ή η BMW τα προσφέρουν προαιρετικά.

Ο στόχος των εμπορικών σημάτων και των προμηθευτών τους φρένων υψηλής απόδοσης είναι να αναπτύξουν απλούστερα και πιο αποτελεσματικά εξαρτήματα. χαμηλότερο κόστος να συμμορφωθούν με τους περιορισμούς των κατασκευαστών μεσαίων οχημάτων και να προσπαθήσουν να κάνουν αυτή την τεχνολογία διαθέσιμη για ποιοτικά οχήματα χωρίς να ανήκουν στην κατηγορία των πιο extreme sports. Αυτή τη στιγμή μπορείτε να βρείτε οχήματα δρόμου όπως το Hyundai Genesis Coupe που υιοθετούν αυτά τα φρένα υψηλής απόδοσης (στην έκδοση 6L V3,8) σε σχετικά λογική τιμή.

Τα κεραμικά φρένα από άνθρακα προσφέρουν εξαιρετική απόδοση παρά το γεγονός ότι λαμβάνουν α εντατική χρήση προσφέρει εξαιρετική αντοχή στη φθορά. Υπό κανονικές συνθήκες χρήσης προσφέρουν α παρατεταμένη διάρκεια ζωής Εκτός από τη μείωση του βάρους του οχήματος, παρέχοντας στον οδηγό αισθήσεις που προηγουμένως μόνο οι οδηγοί αγώνων μπορούσαν να απολαύσουν.

Κιβώτιο ταχυτήτων

Μάλλον πρόκειται για την τεχνολογία όπου το Formula 1 Γίνεται πιο καθαρά αντιληπτό σε μοντέλα που μπορούμε να δούμε στην αγορά. Ο σχεδιασμός του κιβωτίου ταχυτήτων με κουπιά τιμονιού Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο πρωτότυπο μοντέλο της Ferrari 639 από το 1988 που δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας. Τέλος, η συσκευή έκανε πρεμιέρα σε διαγωνισμό στο Grand Prix του Brasil από το 1989 όπου Νάιτζελ Μάνσελ ανέβασε τη Ferrari 640 στην κορυφή του βάθρου.

Η πρόοδος που σημειώθηκε κάποτε στην αλλαγή ταχυτήτων από τα paddles στο τιμόνι χωρίς την ανάγκη συμπλέκτη συνεχίστηκε μέχρι σήμερα και πολλά σπορ μοντέλα υψηλής τεχνολογίας το προσφέρουν στάνταρ. Τα πρώτα μοντέλα που στόχευαν στο κοινό για την τοποθέτηση αυτής της συσκευής ήταν τα Κόσμος Τ Η Ferrari το 1992. Μόνο 100 μονάδες αυτού του μοντέλου το είχαν, εμφανίζοντας καλύτερα στοιχεία επιτάχυνσης από τη χειροκίνητη έκδοση.

Αεροδυναμική

Ως καθοριστικός παράγοντας για τις επιδόσεις τόσο των μονοθέσιων όσο και των μοντέλων μεγάλης σειράς, δόθηκε πάντα ιδιαίτερη έμφαση στην αεροδυναμική σχεδίαση και εξέλιξη. Παραδοσιακά, οι προσπάθειες επικεντρώθηκαν στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας με την αύξηση της λαβή αεροδυναμική και βελτίωση των δυνατοτήτων των ελαστικών τόσο στις στροφές όσο και στο φρενάρισμα, αν και στα μοντέλα του δρόμου, στόχος ήταν η μείωση της αντίστασης του αέρα για χαμηλότερη κατανάλωση.

Μια άλλη αεροδυναμική πτυχή που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι το κάτω μέρος του οχήματος, καθώς στα μοντέλα δρόμου μάρκες όπως η Ferrari (βλ. μοντέλα όπως τα F355, 360 ή 599 GTB) ο επίπεδος πάτος έχει βελτιωθεί με διαχυτές και νέα σχέδια που προσπαθούν να μειώσουν την αγαπητός αλλά κρατώντας το κράτημα με καλή αεροδυναμική συμπεριφορά.

Μηχανές

Λίγες σχεδιαστικές προκλήσεις συμβάλλουν περισσότερο στην απόδοση του αυτοκινήτου από το α χαμηλό κέντρο βάρους που παρέχει τη χαμηλότερη δυνατή μεταφορά βάρους στα εξωτερικά ελαστικά σε καμπύλες καθώς και στα μπροστινά ελαστικά κατά το φρενάρισμα. Η διατήρηση του κέντρου βάρους του μονοθέσιου και του αυτοκινήτου δρόμου σημαίνει καλύτερη χρήση της διαθέσιμης πρόσφυσης.

Επομένως, ο επίπεδος κινητήρας V-layout είναι η διαμόρφωση που διατηρεί το κέντρο βάρους χαμηλότερα, τοποθετώντας το ακριβώς πάνω από την επιφάνεια της ασφάλτου. Τα πρώτα σχέδια με αυτή τη διάταξη δεν ήταν πρακτικά στον ανταγωνισμό όταν οι κινητήρες βρίσκονταν στην μπροστινή θέση καθώς παρενέβαιναν στη μετάδοση λόγω του πλάτους τους, αλλά όταν οι κινητήρες σε πίσω θέση όλα άλλαξαν.

Το πρώτο μονοθέσιο που χρησιμοποίησε αυτό το σχέδιο ήταν α Ferrari 512 F1 το 1964 με 12 κυλίνδρους σε V που δείχνουν μεγάλες δυνατότητες. Ως αποτέλεσμα αυτής της κληρονομιάς, η Ferrari 312B το 1970 απέδιδε 470 ίππους στις 12.600 σ.α.λ., έξι χρόνια αργότερα έγινε ο πρώτος κινητήρας που απέδιδε περισσότερους από 500 ίππους στη γενιά των τρίλιτρων ατμοσφαιρικών κινητήρων.

Οι κινητήρες boxer, που είχαν δώσει στη Scuderia τόσο καλά αποτελέσματα στην πίστα, προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν και σε οχήματα δρόμου, καθιστώντας τη Ferrari τον πρώτο και μοναδικό κατασκευαστή εκείνη την εποχή που προσέφερε αυτούς τους κινητήρες στο κοινό με ένα μοντέλο τετρακίνησης .4,4 λίτρα τοποθετούνται στο 365 GT4 BB ή Μπερλινέτα Μπόξερ το οποίο παρουσιάστηκε ως πρωτότυπο για πρώτη φορά στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο το 1971, βγαίνοντας στη σειρά παραγωγής το 1973.

Το μοντέλο κυκλοφόρησε ξανά τρία χρόνια αργότερα ως Ferrari 512 ΒΒ με κυβισμό 5 λίτρα. Αυτός ο κινητήρας κληρονόμησε αργότερα η Ferrari Testarossa μεταφέροντας την έννοια του boxer στη δεκαετία του '90 και αντικαταστάθηκε από τη νέα γενιά των V12.

Ελεγχος έλξης

Είναι ένα από τα πιο μελετημένα και εκλεπτυσμένα συστήματα αφού συγκρίνει την ταχύτητα του αυτοκινήτου με την περιστροφή των ελαστικών, ανιχνεύοντας τυχόν απώλεια πρόσφυσης πρόληψη μιας ανεπιθύμητης κατάστασης.

Το πρώτο μοντέλο που εισήγαγε το καθαρό και αποκλειστικά σύστημα ελέγχου πρόσφυσης της Formula 1 σε ένα μοντέλο δρόμου ήταν η Ferrari 599 GTB Fiorano. Το σύστημα ήταν γνωστό ως F1-Track και ενσωματώθηκε στο 599 το 2006 από μια ομάδα μηχανικών αφοσιωμένων στη μεταφορά τεχνολογίας από το αθλητικό τμήμα στα μοντέλα παραγωγής της μάρκας. Αντί να ενεργοποιεί ή να απενεργοποιεί όπως το κανονικό σύστημα ελέγχου πρόσφυσης, το F1-Trac χρησιμοποίησε λογισμικό πρόβλεψης για να προσφέρει πιο λεπτό και εκλεπτυσμένο έλεγχο διεύθυνσης, ιδανικό για οδήγηση στο βρεγμένο ή με χιόνι στο δρόμο.

Η μεταφορά τεχνολογίας μεταξύ των τμημάτων ανταγωνισμού των κατασκευαστών και των μοντέλων μαζικής παραγωγής τους μπορεί επίσης να φανεί σε άλλες πτυχές, όπως η διαφορικό, σφόνδυλος και ακόμη και τα όργανα, δημιουργώντας συνέργειες που επιστρέφουν στη βιομηχανία και προωθούν τη δικαιολογία του υψηλού κόστους των ομάδων, όπως συμβαίνει στη Mercedes, όπου μέρος του διοικητικού συμβουλίου είναι απρόθυμο να διατηρήσει επ' αόριστον τα έξοδα από την ομάδα της Formula 1 .

Εν ολίγοις, πέρα ​​από εκκεντρικότητες και σχεδιαστικές ασκήσεις όπως το Renault Twizy RSF1, είναι σαφές ότι πολλές προόδους που έφερε το χέρι της Formula 1 έχουν καταλήξει σε μοντέλα σειρών βοηθώντας να γίνουν πιο ασφαλή και αποτελεσματικά.

Άρθρο που γράφτηκε από Κρίστιαν Γκαρσία, επιμελητής του formulaf1.es, Σε συνεργασία με actualidadmotor.com.